dRY <> fROST
Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010
The King Is Dead, Long Live The King
Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010
Έξι τηλεοπτικές πρεμιέρες για τον Ιανουάριο
Έρχεται ο νέος χρόνος και με το καλημέρα μας φέρνει τρεις ολοκαίνουργιες σειρές, δύο συνέχειες παλιότερων αγαπημένων και ένα πρίκουελ της πιο αιματοβαμμένης σειράς που είδες ποτέ. Μετά το άλμα μπορείς να τσεκάρεις τις ημερομηνίες και μια σύντομη περιγραφή για το τι πρέπει να περιμένεις από αυτές.
Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010
Αυτό το όσκαρ ποιος θα το πάρει;
Με τις Αμερικάνικες ενώσεις κριτικών, τις τελευταίες μέρες, να δημοσιεύουν τις λίστες με τα καλύτερα τις χρονιάς, δεν θέλει πλέον και πολύ μεγάλη φαντασία για να μαντέψεις ποιοι θα είναι οι θριαμβευτές στα επερχόμενα όσκαρ. Μετά το άλμα ακολουθούν οι προβλέψεις (και όχι οι επιθυμίες) μου, ενάμιση μήνα πριν ανακοινωθούν οι υποψηφιότητες για τα χρυσά αγαλματίδια και δυόμιση πριν γίνει η απονομή τους.
Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010
Στιγμές απο την εβδομάδα που μας πέρασε...
Συν
- Τα Sold out στις περισσότερες προβολές του φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
- Η βράβευση του Attenberg με τον Αργυρό Αλέξανδρο στο διεθνές διαγωνιστικό τμήμα. Δεν μπορώ να περιγράψω το πόσο πολύ αγάπησα αυτή την ταινία (ή μάλλον μπορώ).
- Τα ενθουσιώδη σχόλια για το Black Swan του Αρονόφσκι στην χθεσινοβραδινή τελετή λήξης. Κρίμα που την ταινία απόλαυσαν μόνο όσοι (επί το πλείστον άσχετοι) είχαν προσκλήσεις. Τώρα δηλαδή εγώ πρέπει να περιμένω την 27η Ιανουαρίου για να δω την καλύτερη ταινία της χρονιάς; Damn it!
- O Stephen King, guest star στο τηλεοπτικό Sons of Anarchy, σε ρόλο creepy επαγγελματία διαμελιστή πτωμάτων ονόματι Backman (!!!). Πρέπει να το δεις για να το πιστέψεις.
- To Electropop έπος της Robyn, Body Talk part 3, που περιλαμβάνει τις καλύτερες στιγμές από τα δυο προηγούμενα μέρη συν πέντε καινούργια τραγούδια.
- Το δωρεάν καινούργιο album των Gorrilaz ανήμερα Χριστουγέννων.
- Tron Legacy 3D. Πέντε και σήμερα.
Πλην
- Οι εχθρικές κριτικές της καινούργιας ταινίας της Τζολί και του Ντεπ, The Tourist. Αναρωτιέμαι αν έχει υπάρξει ποτέ αξιόλογη ταινία με πρωταγωνίστρια την Αντζελίνα πέρα του Changeling.
- O Νικ Κέιβ κατέστρεψε την Τζάγκουαρ του σε τροχαίο ατύχημα στην Αγγλία.
- Η απότομη βαρυχειμωνιά πάνω που είχαμε συνηθίσει το τροπικό κλίμα Χαβάης.
- Τα Sold out στις περισσότερες προβολές του φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
- Η βράβευση του Attenberg με τον Αργυρό Αλέξανδρο στο διεθνές διαγωνιστικό τμήμα. Δεν μπορώ να περιγράψω το πόσο πολύ αγάπησα αυτή την ταινία (ή μάλλον μπορώ).
- Τα ενθουσιώδη σχόλια για το Black Swan του Αρονόφσκι στην χθεσινοβραδινή τελετή λήξης. Κρίμα που την ταινία απόλαυσαν μόνο όσοι (επί το πλείστον άσχετοι) είχαν προσκλήσεις. Τώρα δηλαδή εγώ πρέπει να περιμένω την 27η Ιανουαρίου για να δω την καλύτερη ταινία της χρονιάς; Damn it!
- O Stephen King, guest star στο τηλεοπτικό Sons of Anarchy, σε ρόλο creepy επαγγελματία διαμελιστή πτωμάτων ονόματι Backman (!!!). Πρέπει να το δεις για να το πιστέψεις.
- To Electropop έπος της Robyn, Body Talk part 3, που περιλαμβάνει τις καλύτερες στιγμές από τα δυο προηγούμενα μέρη συν πέντε καινούργια τραγούδια.
- Το δωρεάν καινούργιο album των Gorrilaz ανήμερα Χριστουγέννων.
- Tron Legacy 3D. Πέντε και σήμερα.
Πλην
- Οι εχθρικές κριτικές της καινούργιας ταινίας της Τζολί και του Ντεπ, The Tourist. Αναρωτιέμαι αν έχει υπάρξει ποτέ αξιόλογη ταινία με πρωταγωνίστρια την Αντζελίνα πέρα του Changeling.
- O Νικ Κέιβ κατέστρεψε την Τζάγκουαρ του σε τροχαίο ατύχημα στην Αγγλία.
- Η απότομη βαρυχειμωνιά πάνω που είχαμε συνηθίσει το τροπικό κλίμα Χαβάης.
Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010
Οι 5 καλύτερες κωμικές σειρές της χρονιάς
Έφτασε επιτέλους η ώρα για τις λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς. Αρχή με τις καλύτερες κωμικές σειρές που είδα μέσα στο 2010. Από σύνολο περίπου 16 σειρών, ιδού οι πέντε καλύτερες...
5. Party Down
Μέσα σε δέκα επεισόδια παρανοϊκού χιούμορ, η δεύτερη σεζόν του Party Down ακολουθεί και πάλι την ίδια ομάδα κέτερινγκ, απαρτιζόμενη από παντελώς αποτυχημένους ηθοποιούς και σεναριογράφους που προσπαθούν μάταια να κάνουν καριέρα στο Χόλιγουντ. Παρόλο που δεν κινείται στα ίδια υψηλά επίπεδα με την πρώτη σεζόν, παραμένει το ίδιο καυστικό και (με τον τρόπο του) γλυκόπικρο.
4. How I Met Your Mother
Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, εγώ εξακολουθώ να το βρίσκω το ίδιο αστείο όπως τότε στην αρχή. Χωρίς να προσπαθεί, έστω και ελάχιστα, να αποδείξει πόσο έξυπνο και ανατρεπτικό μπορεί γίνει (όπως π.χ. το Community), καταφέρνει να διατηρήσει για μια ακόμα φορά τον τίτλο του καλύτερου sitcom της χρονιάς.
3. Parks and Recreation
Δεν υπάρχει ούτε ένας χαρακτήρας σε τούτη την σειρά που να μην είναι αξιαγάπητος. Και είναι κι αυτή η θεματολογία του, όπου οι εργαζόμενοι σε δημοτική υπηρεσία πάρκων δεν ενδιαφέρονται για οτιδήποτε άλλο πέρα από το να λουφάρουν όσο το δυνατόν περισσότερο, τροφοδοτώντας διαρκώς το τέρας της γραφειοκρατίας. Καταστάσεις που για εμάς του Έλληνες είναι ανατριχιαστικά γνώριμες.
2. Modern Family
Κάτι απο mockumentary, κάτι απο sitcom, το Modern Family είναι ικανό να σε έχει από το πρώτο λεπτό του κάθε επεισοδίου μέχρι και το τελευταίο, να χτυπιέσαι από τα γέλια. Δικαιότατος ο πρόσφατος θρίαμβος στα Έμμυ.
1. Louie
O Louis.C.K. είναι ένας από του πιο γνωστούς Αμερικάνους stand up comedians. Κατά την γνώμη μου είναι με διαφορά ο καλύτερος στον κόσμο. Το Louie είναι τόσο ιδιοφυές στην σύλληψη και στην εκτέλεσή του, που δεν μοιάζει με οτιδήποτε άλλο έχεις δει στην ζωή σου. One man show κυριολεκτικά, (ερμηνεία, σκηνοθεσία, σενάριο, μοντάζ, παραγωγή, όλα από τον Louis), όταν παύει σε ορισμένες στιγμές να είναι εξωφρενικά αστείο, μεταμορφώνεται στην πιο σκληρή και ωμή σειρά που έχω δει ποτέ μου.
5. Party Down
Μέσα σε δέκα επεισόδια παρανοϊκού χιούμορ, η δεύτερη σεζόν του Party Down ακολουθεί και πάλι την ίδια ομάδα κέτερινγκ, απαρτιζόμενη από παντελώς αποτυχημένους ηθοποιούς και σεναριογράφους που προσπαθούν μάταια να κάνουν καριέρα στο Χόλιγουντ. Παρόλο που δεν κινείται στα ίδια υψηλά επίπεδα με την πρώτη σεζόν, παραμένει το ίδιο καυστικό και (με τον τρόπο του) γλυκόπικρο.
4. How I Met Your Mother
Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, εγώ εξακολουθώ να το βρίσκω το ίδιο αστείο όπως τότε στην αρχή. Χωρίς να προσπαθεί, έστω και ελάχιστα, να αποδείξει πόσο έξυπνο και ανατρεπτικό μπορεί γίνει (όπως π.χ. το Community), καταφέρνει να διατηρήσει για μια ακόμα φορά τον τίτλο του καλύτερου sitcom της χρονιάς.
3. Parks and Recreation
Δεν υπάρχει ούτε ένας χαρακτήρας σε τούτη την σειρά που να μην είναι αξιαγάπητος. Και είναι κι αυτή η θεματολογία του, όπου οι εργαζόμενοι σε δημοτική υπηρεσία πάρκων δεν ενδιαφέρονται για οτιδήποτε άλλο πέρα από το να λουφάρουν όσο το δυνατόν περισσότερο, τροφοδοτώντας διαρκώς το τέρας της γραφειοκρατίας. Καταστάσεις που για εμάς του Έλληνες είναι ανατριχιαστικά γνώριμες.
2. Modern Family
Κάτι απο mockumentary, κάτι απο sitcom, το Modern Family είναι ικανό να σε έχει από το πρώτο λεπτό του κάθε επεισοδίου μέχρι και το τελευταίο, να χτυπιέσαι από τα γέλια. Δικαιότατος ο πρόσφατος θρίαμβος στα Έμμυ.
1. Louie
O Louis.C.K. είναι ένας από του πιο γνωστούς Αμερικάνους stand up comedians. Κατά την γνώμη μου είναι με διαφορά ο καλύτερος στον κόσμο. Το Louie είναι τόσο ιδιοφυές στην σύλληψη και στην εκτέλεσή του, που δεν μοιάζει με οτιδήποτε άλλο έχεις δει στην ζωή σου. One man show κυριολεκτικά, (ερμηνεία, σκηνοθεσία, σενάριο, μοντάζ, παραγωγή, όλα από τον Louis), όταν παύει σε ορισμένες στιγμές να είναι εξωφρενικά αστείο, μεταμορφώνεται στην πιο σκληρή και ωμή σειρά που έχω δει ποτέ μου.
Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010
Red Snapper
Αποθήκη Μύλου - Παρασκευή 03/12/2010
Θα ξεκινήσω, όπως πάντα, με γκρίνια. Η απόφαση των υπευθύνων του Μύλου να μεταφέρουν την συναυλία των Red Snapper από το Club στην Αποθήκη, ήταν λάνθασμένη. Δεν γνωρίζω αν έγινε εξ' αιτίας της προσθήκης των ακατονόμαστων την τελευταία στιγμή στο συναυλιακό πρόγραμμα του χώρου, πάντως οι Λονδρέζοι δεν είναι για να παίζουν σε τόσο μεγάλες αίθουσες. Όσο κι αν προσπαθούσαν χθες να ξεσηκώσουν τον κόσμο και να τον πείσουν να έρθει να χορέψει στις μπροστινές θέσεις, οι περισσότεροι είτε κοιτούσαν αδιάφορα, είτε είχαν πιάσει ψιλή κουβέντα.
Η προσέλευση από την άλλη, έχω την εντύπωση πως ήταν αρκετά ικανοποιητική. Δεν είχα πάει στις δύο συναυλίες που έδωσαν πέρσι για να μπορώ να κάνω σύγκρισή, αλλά τα περίπου 400 άτομα που μαζεύτηκαν, την ίδια στιγμή που λίγο πιο κάτω στο Block 33 έπαιζαν οι Handsome Furs, νομίζω πως δεν πρέπει να άφησαν παραπονεμένους τους διοργανωτές.
Στα της μουσικής. Οι τέσσερις Red Snapper βγήκαν στην σκηνή στις 22.45 και για την επόμενη μιάμιση ώρα, έκαναν αυτό που ξέρουν καλύτερα από οποιαδήποτε μπάντα εκεί έξω. Αυτό το απίστευτο μείγμα acid jazz και funk, δίχως αμφιβολία ακούγεται ακόμα πιο εντυπωσιακό live. Ο ήχος ήταν αψεγάδιαστος και υπήρχαν στιγμές που δεν μπορούσες να πιστέψεις πως αυτός ο μουσικός ογκόλιθος προέρχονταν από ένα κοντραμπάσο, ένα σαξόφωνο, μια κιθάρα και ένα σετ ντραμς. Τα περισσότερα τραγούδια που έπαιξαν ήταν από τον τελευταίο τους δίσκο A Pale Blue Dot, αλλά και από τον επερχόμενο που θα κυκλοφορήσει τον Μάρτιο. Το αγαπημένο μου Our Aim Is to Satisfy αγνοήθηκε σχεδόν επιδεικτικά.
Γενικότερα, η εντύπωση που μου δόθηκε χθες, ήταν ότι η μπάντα το διασκέδασε περισσότερο απ' ό,τι ο κόσμος που, παρ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες του Ali Friend, δεν ανταποκρίθηκε με ιδιαίτερη θέρμη. Όπως είπα και στην αρχή, σε έναν μικρότερο και λιγότερο ψυχρό χώρο όπως το Club, τα πράγματα θα ήταν σαφώς καλύτερα.
Θα ξεκινήσω, όπως πάντα, με γκρίνια. Η απόφαση των υπευθύνων του Μύλου να μεταφέρουν την συναυλία των Red Snapper από το Club στην Αποθήκη, ήταν λάνθασμένη. Δεν γνωρίζω αν έγινε εξ' αιτίας της προσθήκης των ακατονόμαστων την τελευταία στιγμή στο συναυλιακό πρόγραμμα του χώρου, πάντως οι Λονδρέζοι δεν είναι για να παίζουν σε τόσο μεγάλες αίθουσες. Όσο κι αν προσπαθούσαν χθες να ξεσηκώσουν τον κόσμο και να τον πείσουν να έρθει να χορέψει στις μπροστινές θέσεις, οι περισσότεροι είτε κοιτούσαν αδιάφορα, είτε είχαν πιάσει ψιλή κουβέντα.
Η προσέλευση από την άλλη, έχω την εντύπωση πως ήταν αρκετά ικανοποιητική. Δεν είχα πάει στις δύο συναυλίες που έδωσαν πέρσι για να μπορώ να κάνω σύγκρισή, αλλά τα περίπου 400 άτομα που μαζεύτηκαν, την ίδια στιγμή που λίγο πιο κάτω στο Block 33 έπαιζαν οι Handsome Furs, νομίζω πως δεν πρέπει να άφησαν παραπονεμένους τους διοργανωτές.
Στα της μουσικής. Οι τέσσερις Red Snapper βγήκαν στην σκηνή στις 22.45 και για την επόμενη μιάμιση ώρα, έκαναν αυτό που ξέρουν καλύτερα από οποιαδήποτε μπάντα εκεί έξω. Αυτό το απίστευτο μείγμα acid jazz και funk, δίχως αμφιβολία ακούγεται ακόμα πιο εντυπωσιακό live. Ο ήχος ήταν αψεγάδιαστος και υπήρχαν στιγμές που δεν μπορούσες να πιστέψεις πως αυτός ο μουσικός ογκόλιθος προέρχονταν από ένα κοντραμπάσο, ένα σαξόφωνο, μια κιθάρα και ένα σετ ντραμς. Τα περισσότερα τραγούδια που έπαιξαν ήταν από τον τελευταίο τους δίσκο A Pale Blue Dot, αλλά και από τον επερχόμενο που θα κυκλοφορήσει τον Μάρτιο. Το αγαπημένο μου Our Aim Is to Satisfy αγνοήθηκε σχεδόν επιδεικτικά.
Γενικότερα, η εντύπωση που μου δόθηκε χθες, ήταν ότι η μπάντα το διασκέδασε περισσότερο απ' ό,τι ο κόσμος που, παρ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες του Ali Friend, δεν ανταποκρίθηκε με ιδιαίτερη θέρμη. Όπως είπα και στην αρχή, σε έναν μικρότερο και λιγότερο ψυχρό χώρο όπως το Club, τα πράγματα θα ήταν σαφώς καλύτερα.
Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010
My Favorite Albums Of All Time
Ανάρτηση η οποία θα "καρφιτσωθεί" εκεί δεξιά και κάποια στιγμή θα γίνει Top - 100.
- OK Computer - Radiohead
- Kid A - Radiohead
- Still Life - Perry Blake
- Adore - Smashing Pumpkins
- Turn on the Bright Lights - Interpol
- Ágætis Byrjun - Sigur Rós
- Lift Your Skinny Fists... - Godspeed You! Black Emperor
- Μια ματιά σαν βροχή - Τα Ξύλινα Σπαθιά
- Our Aim Is to Satisfy - Red Snapper
- Industrial Silence - Madrugada
- Nevermind - Nirvana
- Illinois - Sufjan Stevens
- Amnesiac - Radiohead
- Exterminator - Primal Scream
- Selma Songs - Bjork
- To Record Only Water for Ten Days - John Frusciante
- Lateralus - Tool
- In the Market - Closer
- Californication - Red Hot Chili Peppers
- Issues - Korn
- Εννιά Πληρωμένα Τραγούδια - Τρύπες
- Gulag Orkestar - Beirut
- Mezmerize /Hypnotize - System Of A Down
- Boxer - The National
- Φτηνή Ποπ Για Την Ελίτ - Κόρε Ύδρο
- Z - My Morning Jacket
- Silent Alarm - Bloc Party
- Funeral - The Arcade Fire
- Abattoir Blues / The Lyre Of Orpheus - Nick Cave And The Bad Seeds
- In Rainbows - Radiohead
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)