Ντροπή μου, το ξέρω. Oι καλύτερες μουσικές που άκουσα φέτος ήταν όλες δώρο από τον περίφημο "θείο". Λίγο τα digital downloads, λίγο ότι οι περισσότερες ξένες κυκλοφορίες έρχονται με καθυστέρηση εβδομάδων στην Ελλάδα, λίγο τα Expanded Editions (όπως αυτή του High Violet με τα οχτώ επιπλέον τραγούδια) που είναι πανάκριβα και δυσεύρετα, λίγο η γενικότερη αφραγκιά. Όλα έπαιξαν ρόλο για την φετινή καταναλωτική μου αποχή. Δέξου σαν ελαφρυντικό ότι οι τρεις από τις τέσσερις κυκλοφορίες που αγόρασα ήταν από Έλληνες καλλιτέχνες.
Παύλος Παυλίδης - Αυτό το πλοίο που όλο φτάνει
Αδυναμία vol.1. Από το 1997 και έπειτα, δεν υπάρχει album του Παυλίδη (ή των Σπαθιών), που να μην το αγόρασα ΑΚΡΙΒΩΣ την πρώτη μέρα κυκλοφορίας. Πόσο μάλλον τούτο εδώ που ήταν και το πιο πολυαναμενόμενο τα τελευταία δύο χρόνια.
The Boy - Κουστουμάκι
Την καλύτερη Ελληνική κυκλοφορία για φέτος, μπορούσες να την προπαραγγείλεις από το site της Inner Ear μόλις με δέκα ευρώ. Κερασάκι στην τούρτα, η κατά μια εβδομάδα, πρόωρη άφιξη της.
Gogol Bordello - Trans-Continental Hustle
Αδυναμία vol.2. To άκουσα πρώτα από το Myspace τους όταν το ανέβασαν ολόκληρο μια εβδομάδα πριν κυκλοφορήσει. Μου άρεσε και το παρήγγειλα από το Amazon χωρίς δεύτερη σκέψη.
Abbie Gale - No Inspiration
Οι Abbie Gale είναι το σημαντικότερο Αγγλόφωνο Ελληνικό συγκρότημα των τελευταίων ετών. Το προηγούμενο τους album "2", το λάτρεψα όσο καμία άλλη εγχώρια κυκλοφορία από την εποχή του "In the Market" των Closer. Το "Νο Inspiration" μπορεί να μην φτάνει στα ίδια υψηλά επίπεδα, είναι όμως πάρα πολύ καλό και έχει απίστευτο artwork.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου