Μουσική για τον Μάρτιο

Μια γρήγορη ματιά στους 5 καλύτερους δίσκους που άκουσα τον μήνα που μας πέρασε.




Slow Six - Tomorrow Becomes You
Ωραίος ο τίτλος, εντυπωσιακό το εναρκτήριο κομμάτι, ακόμα καλύτερο το τελευταίο. Στο ενδιάμεσο έχεις ακούσει ένα πρωτότυπο είδος post rock μουσικής, κάτι σαν Godspeed You! Black Emperor με μπόλικα βιολιά και μεγαλύτερη όρεξη για πειραματισμό. Δεν λειτουργεί 100%, ούτε σε ταξιδεύει πολύ μακριά, έχει όμως το ενδιαφέρον του. 3.5/5


Jónsi - Go
Δεν είναι Sigur Ros, είναι κάτι άλλο, εντελώς διαφορετικό. Όπως και ο τελευταίος δίσκος των Ισλανδών Með suð í eyrum við spilum endalaust (ο οποίος δεν μου άρεσε καθόλου) έτσι κι εδώ ο Jonsi πατάει πάνω σε "ποπ" φόρμες, γράφει του στίχους του στα Αγγλικά και αποφασίζει να ανοιχτεί σε μεγαλύτερα ακροατήρια. Τουλάχιστον το κάνει καλύτερα από την μπάντα του. 4/5


Gorillaz - Plastic Beach
Δεν μου άρεσε τόσο όσο το Deamon Days, οφείλω να το παραδεχτώ αυτό, όπως οφείλω να παραδεχτώ τον Damon Albarn σαν μια από τις δύο-τρεις μουσικές ιδιοφυΐες των καιρών μας. Άξιο και (όχι) μόνο για το αριστουργηματικό On Melancholy Hill. 4/5


Fang Island - Fang Island
Κιθαριστική ποπ του μέλλοντος; Νομίζω κάπως έτσι θα είναι η μουσική που αγαπάω σε μερικά χρόνια. Κολλητικές μελωδίες, δυνατές κιθαριές και καμία διάθεση για συμβιβασμό no matter what. 4/5


Electric Litany - How To Be A Child & Win The War
Έτσι και σε πιάσει απροετοίμαστο (που θα σε πιάσει), την γάμησες. Ένας Έλληνας, ένας Βρετανός κι ένας Τεξανός ηχογράφησαν σε μια εγκαταλελειμμένη εκκλησία στο Λονδίνο, όχι απλά έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς, αλλά ένα από αυτά τα έργα τέχνης (μόνο έτσι μπορώ να το θέσω) που είναι ικανό να βγάλει από την αφάνεια όλους σου τους ξεχασμένους δαίμονες και να τους βάλει να κάνουν πάρτι μέχρι τα ξημερώματα. 4.5/5