Survivors

Ένας δολοφονικός ιός εξοντώνει το 99% του παγκόσμιου πληθυσμού. Εφτά από τους επιζώντες ανακαλύπτουν πως έχουν ανοσία και μαζί προσπαθούν να επιβιώσουν σε μια ερειπωμένη Αγγλία.

Έξυπνη η ιδέα του BBC να αναβιώσει μια παλιά Βρετανική σειρά 38 επεισοδίων που προβλήθηκε την περίοδο 1975-77, ειδικότερα τώρα που η γρίπη των χοίρων προκάλεσε έναν σχετικό πανικό σε ολόκληρο τον πλανήτη. Χωρισμένο από το 2008 μέχρι σήμερα σε δύο σεζόν έξι ωριαίων επεισοδίων η κάθε μια, το Survivors μοιάζει σαν ένα μεγάλο χαμένο στοίχημα.

Εξαιρετική παραγωγή, γυρισμένη εξ ολοκλήρου σε φιλμ, τεχνικά δεν μπορείς να της προσάψεις το παραμικρό ψεγάδι, ενώ οι ηθοποιοί (Βρετανοί γαρ) ερμηνεύουν τους ρόλους τους λες και παίζουν Σαίξπηρ στο πιο ποσταποκαλυπτικό του. Εκεί που η σειρά μπάζει σαν τον Τιτανικό, είναι στο σενάριο της, το οποίο επιστρατεύει κάθε πιθανό κλισέ του είδους σε σημείο που να γνωρίζεις από το πρώτο πεντάλεπτο του κάθε επεισοδίου πως αυτό θα εξελιχθεί. Τρελαμένοι ψευδοπροφήτες που τους μιλάει ο Θεός, αδίστακτες γυναίκες που εκδίδονται για ένα μπουκάλι σαμπάνια, επιστήμονες που κρατούν ανθρώπους αιχμάλωτους σαν πειραματόζωα για να βρουν γιατριά, βουλευτές που κάνουν κατάχρηση της εξουσίας τους και άλλα παρόμοια που αντί να σε κρατούν με ενδιαφέρον, σε κάνουν να γελάς με την τραγελαφικότητα τους.

Σε γενικές γραμμές το Survivors δεν το λες κακό, κυρίως για τους τεχνικούς λόγους που ανέφερα. Aκόμα και τα αρνητικά του είναι αρνητικά που τα συναντάμε και σε αριστουργηματικές ταινίες παρόμοιας θεματολογίας (βλέπε 28 days later), απλά δεν είναι τόσο τολμηρό και ανατρεπτικό όσο θα περίμενες από μια, μη Αμερικάνικη, τηλεοπτική παραγωγή που αποφασίζει να εξοντώσει με συνοπτικές διαδικασίες ολόκληρο τον πλανήτη. Δεν βαριέσαι, ας ελπίσουμε η τρίτη σεζόν (αν ποτέ προβληθεί) να μας προσφέρει επιτέλους αυτό το κάτι παραπάνω.