Δύο ώρες και σαράντα λεπτά βρέθηκαν στην σκηνή οι Locomondo το βράδυ της Πέμπτης και δεν έλεγαν να φύγουν με τίποτα. "Πείτε ποιο τραγούδι θέλετε να παίξουμε και θα το παίξουμε" είπε κάποια στιγμή ο Μάρκος Κούμαρης, τραγουδιστής του συγκροτήματος, ενδεικτικό του κεφιού και της διάθεσης που είχε τόσο η μπάντα όσο και ο κόσμος από κάτω.
Ευτυχώς για μία ακόμα φορά δεν υπήρξε μεγάλη καθυστέρηση στην έναρξη της συναυλίας, γεγονός που οφείλετε στο σχεδόν γρήγορο sold out αλλά και στην εμπειρία - προνοητικότητα μου να κόψω λίγες μέρες πιο πριν εισιτήριο και να φτάσω χαλαρός λίγο μετά τις δέκα στον χώρο που μέχρι πριν λίγο καιρό στεγαζόταν η θρυλική Υδρόγειος. (Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο λένε).
Στα δυόμιση περίπου χρόνια που μεσολάβησαν από την πρώτη φορά που τους είδα ζωντανά πάλι στο ίδιο μέρος, οι Locomondo έχουν σαφώς μεγαλώσει τόσο σε ηλικία όσο και σε μέγεθος, είναι άλλωστε από τα λίγα Ελληνικά συγκροτήματα που μπορούν να γεμίσουν με άνεση ένα χώρο χιλίων ατόμων και το βασικότερο να κάνουν όλο τον κόσμο να χορεύει μέχρι τελικής πτώσης. Υπήρξε φυσικά και μια μικρή κοιλιά στην συναυλία, κυρίως από την μέση και μετά όταν αποφάσισαν να τιμήσουν περισσότερο τις Reggae καταβολές τους και λιγότερο τις Ska. Μην είμαστε όμως πλεονέκτες, οι Locomondo έχουν ακόμα αρκετό δρόμο μπροστά τους και αν αποφασίσουν να μικραίνουν κάπως το setlist τους και να διατηρήσουν ακέραιη την ενέργεια και το πάθος τους, θα πραγματοποιήσουν ακόμα σπουδαιότερα πράγματα στο μέλλον και ίσως επιτέλους βγάλουν και κάνα σπουδαίο δίσκο. Ως τότε εγώ θα συνεχίσω να μην χάνω συναυλία τους και να λιώνω τις σόλες των παπουτσιών μου από τον χορό.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου