Θύμα μιας πολιτικής που δεν μπορώ να καταλάβω, το My Own Worst Enemy μας τελείωσε νωρίς, μόλις στο ένατο επεισόδιο. Το κακό όμως δεν είναι οτι η συγκεκριμένη σειρά κόπηκε λόγω χαμηλής τηλεθέασης, το κακό είναι οτι δεν κατάφερε να ολοκληρώσει έστω και για τα μάτια του κόσμου, την ιστορία του.Ακόμα χειρότερα στο τελευταίο λεπτό του ένατου επεισοδίου συμβαίνουν τόσες σημαντικές ανατροπές, που κυριολεκτικά αδυνατείς να χωνέψεις το γεγονός πως δεν υπάρχει συνέχεια. Γνώμη μου είναι πως θα έπρεπε να γυρίσουν ακόμα ένα-δύο επεισόδια, έτσι ώστε και εμείς να μην νιώθουμε εξαπατημένοι και οι παραγωγοί να έχουν την δυνατότητα να την πλασάρουν στο εξωτερικό και στην αγορά του DVD σαν μίνι σειρά.
Κρίμα γιατί η ιστορία του μυστικού πράκτορα, που έχει δύο προσωπικότητες, μία του καλού οικογενειάρχη και μία του δολοφόνου υπό της διαταγές της Αμερικάνικης κυβέρνησης, χωρίς όμως (κι εδώ είναι το ενδιαφέρον) να γνωρίζει ο ένας την ύπαρξη του άλλου, είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Και γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρουσα όταν μετά από ένα ατύχημα ο μηχανισμός που ελέγχει πότε πρέπει να ενεργοποιείται ο ένας και πότε ο άλλος, ξαφνικά χαλάει. Με αποτέλεσμα σε πολλές κρίσιμες στιγμές να βρίσκεται στη λάθος θέση το λάθος άτομο. Η παραγωγή είναι από τις καλύτερες που έχω δει, με την πλοκή να εξελίσσεται (υποθετικά) σε διαφορετικά μέρη του πλανήτη. Ο Κρίστιαν Σλέιτερ, στην πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση είναι αρκετά πιστικός και στους δύο ρόλους που ενσαρκώνει, ενώ και το σενάριο παρόλο που ακολουθεί κάποιες τετριμμένες υποπλοκές, κινείται κι αυτό σε υψηλά επίπεδα.
Δυστυχώς όμως όταν έρχεται η ώρα της βαθμολογίας, δεν μπορώ να βγάλω με τίποτα από το μυαλό μου τον τρόπο με τον οποίο κόπηκε αυτή η σειρά. 4/10
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου