Σίγουρα έχασε αρκετά ο δεύτερος κύκλος σε πρωτοτυπία και ιδέες σε σχέση με τον πρώτο όπου τα πάντα λειτουργούσαν ρολόι, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν είχε κάποιες πολύ καλές (και σημεία ξεκαρδιστικές) στιγμές. Ο Ντέιβιντ Ντουκόβνι δίνει ένα ακόμα one man show στο ρόλο του πονηρούλι συγγραφέα Χάνκ Μούντι και απο κοντά ο Κίθ Ρέινι στον ρόλο του βετεράνου κιθαρίστα της ροκ Λου Άσμπι, ο οποίος αν και δεν σου γεμίζει το μάτι στο Battlestar Galactica, εδώ είναι σχεδόν ισάξιος με τον συμπρωταγωνιστή του.Κατά τ' άλλα θα μπορούσες να πεις, πως λίγο πολύ το Californication συνεχίζει να στηρίζεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό στο περίεργο, και πολλές φορές χυδαίο, χιούμορ του, γεγονός που αναγκαστικά περιορίζει το κοινό του στους άντρες μεταξύ 20 και 40 ετών. Καλό για εμάς αυτό βέβαια, αλλά πραγματικά δεν πιστεύω πως υπάρχει γυναίκα σ' αυτό τον πλανήτη που να θεωρεί την συγκεκριμένη σειρά σαν την αγαπημένη της (όποιος ξέρει κάποια ας μου την γνωρίσει παρακαλώ). Και μαζί με την μικρή διάρκεια του αυτά τα δύο είναι τα σημαντικότερα αρνητικά σημεία που μπορώ να διακρίνω. Πάλι καλά που την κατάσταση σώζει το φινάλε, που αν το συγκρίνεις με αυτό του προηγούμενου κύκλου, είναι και καλύτερο, και λιγότερα απότομο και ουσιαστικότερο. 8/10
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου