The Pied Piper of Hutzovina

 Μια φορά κι ένα καιρό ήταν μια οικογένεια από την Ουκρανία, η οποία αποφάσισε το 1983 να μεταναστεύσει, ψάχνοντας να βρει μια καλύτερη τύχη από αυτή που της επιφύλασσαν οι φτωχογειτονιές του Κιέβου. Έτσι μετά από μία πορεία εφτά ετών σε Πολωνία, Αυστρία, Ουγγαρία και Ιταλία κατέληξαν το 1990 σαν πολιτικοί πρόσφυγες στην χώρα των μεγάλων ευκαιριών, τις ΗΠΑ.
Ο νεαρός Eugene Hutz, μοναδικό παιδί της οικογένειας, ήταν μόλις 18 χρονών τότε. Μαθαίνοντας από τον πατέρα του, ο οποίος ήταν σπουδαίος μουσικός και χασάπης, να παίζει κιθάρα, συνειδητοποιεί ότι η μουσική στην καινούργια του χώρα είναι πολύ βαρετή.
Το 1997 δημιουργεί, μαζί με μια παρέα μεταναστών από χώρες της ανατολικής Ευρώπης, τους Gogol Bordello και μετακομίζουν στη Νέα Υόρκη. Η μουσική τους αν και πανκ στη βάση της έχει σαφές επιρροές από την τσιγγάνικη παράδοση, ρίζες της οποίας έχουν σχεδόν όλα τα μέλη. Το 2002 κυκλοφορούν το πρώτο τους album Voi-la intruder και στο τέλος του ίδιου χρόνου το δεύτερο τους με τίτλο Multi kontra culti vs irony.
To 2004 και λίγο πριν κυκλοφορήσουν το αριστούργημα τους Gypsy Punks: Underdog world strike ο Eugene γνωρίζεται με την σκηνοθέτιδα και επίσης μετανάστρια Pavla Fleischer. Η Pavla μαγεύεται από τον παλαβό χαρακτήρα του Eugene και τον πείθει να επιστρέψουν στα μέρη όπου ταξίδεψε κατά την περίοδο την μετανάστευσης του με τελικό προορισμό το Κίεβο. Αποτέλεσμα αυτού του ταξιδιού ήταν το Ντοκιμαντέρ The Pied Piper of Hutzovina.
Αν και μόλις 63 λεπτά στη διάρκεια του και παρ όλες τις τεχνικές δυσκολίες, παρακολουθούμε τον Εugene να τριγυρνάει, πάντα με μια κιθάρα περασμένη στον ώμο, σε ξεχασμένες τσιγγάνικες φτωχογειτονιές και να τραγουδάει μέχρι τελικής πτώσης. Ενώ η συνάντηση με τους συγγενείς του και ιδιαίτερα με τη γιαγιά του πίσω στο Κίεβο είναι αφοπλιστικά συγκινητική.
Το ντοκιμαντέρ κλείνει με ένα απόσπασμα από μια συναυλία των Gogol Bordello έτσι ώστε να μας παρουσιάσει και το άλλο πρόσωπο του Eugene, αυτό του ροκ αστέρα, συνειδητοποιώντας πως δεν απέχει καθόλου από αυτό του απλού ανθρώπου που το μόνο που του αρκεί είναι να τραγουδάει, να παίζει μουσική και να διασκεδάζει το κόσμο από το πρωί μέχρι το βράδυ. Κι αν η ιστορία έδειξε πως, μετά την κυκλοφορία του Super Taranta το 2007 και τα εκατοντάδες shows των Gogol Bordello σε όλο το πλανήτη τα τελευταία χρόνια, η προσπάθεια του Eugene πέτυχε, το πιο σημαντικό που μας διδάσκει το Pied Piper of Hutzovina είναι ότι πρέπει να κρατάμε από το παρελθόν μας τις σημαντικότερες εμπειρίες μας και να τις κάνουμε τροχό για να μπορέσουμε να κινηθούμε ευτυχισμένα σ' αυτή τη ζωή.