Άτσα ρε Βιτζιλάντη

Δεν θα γράψω κάποιο spoiler για την όγδοη και τελευταία σεζόν του 24, μην ανησυχείς. Από την στιγμή που θα βρεις το κουράγιο, τον χρόνο και την διάθεση να παρακολουθήσεις τα πρώτα επεισόδια αυτού του κύκλου, καμία ανατροπή δεν θα σου προξενήσει την παραμικρή έκπληξη, όλα όσα θα ακολουθήσουν θα τα έχεις ξαναδεί κάπου στο παρελθόν. Τρομοκράτες που απειλούν με πυρηνικά την Αμερική, πράκτορες της αντιτρομοκρατικής με διπλή ταυτότητα, πλανητάρχες που θέλουν ΜΟΝΟ το καλό της ανθρωπότητας και γενικότερα κάτι που για μια ακόμα φορά θα μπορούσε να συνοψίζεται στο εξής: Πολύ κακοί μελαψοί άνθρωποι που χωρίς κανένα ιδιαίτερο λόγο δεν γουστάρουν τους Αμερικάνους, βέρσους πολύ καλών λευκών ανθρώπων που είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν τα πάντα για οτιδήποτε ηθικά σωστό. Η τελευταία σεζόν του 24 τραβάει τα πάντα από τα μαλλιά και δεν μασάει πουθενά. Αξίζει ωστόσο να την παρακολουθήσεις;

Δυστυχώς όχι. Το γενικότερο πρόβλημα της σειράς μετά από την αριστουργηματική πρώτη σεζόν, ήταν ότι ακολουθούσε ευλαβικά  μια συγκεκριμένη δομή και ποτέ μα ποτέ δεν την άλλαξε έστω και για λίγο. Πάντα οι κακοί τρομοκράτες, πάντα οι καλοί Αμερικάνοι. Βαρεμάρα και χασμουρητά.

Βέβαια στο ενδιάμεσο έτυχε να κάτσει στους παραγωγούς μία, εξίσου κορυφαία με την πρώτη, πέμπτη σεζόν όπου ίσως για πρώτη φορά τα γεγονότα και οι ανατροπές που παρακολουθούσαμε έβγαζαν κάποιο νόημα και είχαν κάτι καινούργιο να μας πουν, πάντα βέβαια μέσα στο στενό πλαίσιο των αυστηρών κανόνων της σειράς. Από εκεί και πέρα όμως μόνο κατηφόρα για τις επόμενες σεζόν.

Δεν ντρέπομαι να παραδεχθώ ότι τον όγδοο κύκλο τον είδα ψυχαναγκαστικά. Νομίζω πως όφειλα στον εαυτό μου, μετά από τόσα χρόνια, να παρακολουθήσει το τέλος μιας πάλαι ποτέ μεγάλης αγάπης. Παρόλα αυτά νομίζω πως ανταμείφθηκα με αρκετές δώσεις γέλιου. Η σκηνή με τον Τζακ Μπάουερ ως Γερμανό τρομοκράτη (βλέπε φώτο) είναι εξωφρενικά αστεία, όπως και εκείνη όπου σαν άλλος Robocop (πρέπει να το δεις για να το πιστέψεις) θερίζει τους πάντες και τα πάντα. Δύο σκηνές που θα γραφτούν στην τηλεοπτική ιστορία ως οι πιο γελοίες όλων των εποχών. Και φυσικά η εντελώς ανούσια και εκτός τόπου και χρόνου υποπλοκή με την Starbuck και τον πρώην γκόμενό της, που θα σε κάνει να αναπολείς με την μια τις ηρωικές ημέρες που η Κιμ Μπάουερ έσπερνε την καταστροφή στο διάβα της. *

24 R.I.P.