The Pacific Brothers

To Band of Brothers υπήρξε η σημαντικότερη μίνι σειρά που προβλήθηκε ποτέ από την Αμερικάνικη τηλεόραση. Η καλλιτεχνική και εμπορική του επιτυχία ήταν τόσο πρωτοφανής που σχεδόν από την πρώτη στιγμή το HBO σχεδίαζε την συνέχεια του. Εννέα χρόνια λοιπόν αργότερα και με έναν απίστευτο προϋπολογισμό που ανέρχονταν στα 150 εκατ. δολάρια το Pacific έκανε πρεμιέρα φέτος στους τηλεοπτικούς δέκτες των ΗΠΑ, εξιστορώντας τις περιπέτειες μιας ομάδας Αμερικάνων πεζοναυτών κατά την διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, στον Ειρηνικό ωκεανό.

Ξεκάθαρος πρωταγωνιστής στο Pacific, δεν υπάρχει. Ξεκινώντας από το πρώτο επεισόδιο με την αναχώρηση των στρατευμάτων από την Αμερική και τοποθετώντας μας σχεδόν αμέσως στην καρδιά της μάχης του Τεναρού. Οι βασικοί χαρακτήρες τις σειράς είναι τρεις. Ο Λοχίας Τζον Μπασιλόν, ο πυροβολητής Ρόμπερτ Λέκι και ο στρατιώτης Γιουτζίν Σλέτζ, οι (πραγματικές) ιστορίες των οποίων σχεδόν ποτέ δεν διασταυρώνονται.

Η αλήθεια είναι πως το Pacific από την αρχή προσπάθησε κάτι πολύ πιο φιλόδοξο από το Band of Brothers. Σίγουρα όσοι περιμένουν να δουν επικές μάχες και κομμένα ανθρώπινα μέλη να πετάγονται δεξιά κι αριστερά, δεν θα απογοητευθούν ούτε στο ελάχιστο. Ειδικά το προτελευταίο επεισόδιο στην νήσο Οκινάουα, είναι με διαφορά ό,τι πιο σκληρό έχω δει όσον αφορά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Εκεί που προσπάθησε το Pacific, να διαφοροποιηθεί ωστόσο είναι ότι αφιέρωσε αρκετό από τον χρόνο του στην ψυχολογία των πεζοναυτών. Από την κόλαση του Γκουαντακανάλ, στον παράδεισο της Μελβούρνης και από εκεί ξανά στην κόλαση του Ακρωτηρίου Γκλούτσεστερ, η ψυχολογία των πρωταγωνιστών μεταβάλλεται διαρκώς. Εδώ δεν θα δεις ηρωικούς υπερστρατιώτες να υπερασπίζονται αγέρωχοι τα ιδανικά της πατρίδας τους. Κάθε εχθρός που σκοτώνεται, κάθε νεογέννητο που μένει χωρίς μάνα, κάθε συμπολεμιστής που χάνεται απότομα στην κόλαση της μάχης, αφήνει και μια βαθιά πληγή σ' αυτούς που μένουν ζωντανοί. Εδώ ο πόλεμος δεν δικαιολογεί ούτε δικαιολογείται από μία καλή η κακή πράξη, υπάρχει απλά εκεί στο κέντρο, μεταφέροντας την παράνοια του σε όσους βρίσκονται γύρω του.

Καλύτερο ή όχι από το Band of Brothers, μικρή σημασία έχει. Το Pacific πέτυχε εκατό τοις εκατό τον στόχο του κι αυτό είναι που τελικά μετράει. Μετέφερε με πλούσια λεπτομέρεια την πλευρά ενός πολέμου που σπάνια είχαμε δει μέχρι σήμερα στην μικρή ή την μεγάλη οθόνη και μας έδωσε ένα σπουδαίο συνολικά έργο, αψεγάδιαστο από όποιο τομέα και να το κρίνεις. Λίγο είναι αυτό;