The Constant Brotha

Λίγα λόγια για το πιο πρόσφατο επεισόδιo του Lost "Happily Ever After" (spoilers)















Αν υπάρχει ένας χαρακτήρας στο Lost που μπορώ να πω χωρίς καμία αμφιβολία ότι αγαπώ, αυτός είναι ο Ντέσμοντ. Η ιστορία του είναι η πιο ενδιαφέρουσα, συναρπαστική και τραγική σε ολόκληρη την μυθολογία της σειράς. Ένας τύπος που απέτυχε να γίνει μοναχός, έχασε την αγάπη της ζωής του εξαιτίας του πατέρα της, ναυάγησε σε ένα μυστηριώδες νησί, πέρασε 3 χρόνια κλεισμένος μέσα σε μια καταπακτή πατώντας κάθε 108 λεπτά ένα κουμπί και όταν απέτυχε να το κάνει μια φορά, αυτή ανατινάχθηκε δίνοντας του την ικανότητα να ρίχνει σύντομες ματιές στο μέλλον. Αργότερα διασώθηκε από την αγαπημένη του όταν το νησί μετακινήθηκε και μαζί της απέκτησε έναν γιο, για να απαχθεί λίγο αργότερα από τον πεθερό του, ο οποίος τον έφερε ξανά πίσω στο νησί.

Και κάπου εδώ ξεκινάει το αριστουργηματικό "Happily Ever After", ένα επεισόδιο που ακολουθεί σχεδόν τα ίδια μονοπάτια με το καλύτερο επεισόδιο της σειράς "The Constant". Σ' αυτό όπως και στο Constant, ο Ντέζ μπλέκει σε ένα μυστηριώδες χρονικό παράδοξο, για να συναντήσει τον Ντάνιελ Φάραντεϊ με την βοήθεια του οποίου θα έρθει σε επαφή με την μεγάλη του αγάπη την Πέννυ, η οποία θα τον βοηθήσει να βρει ένα νόημα σε όλα όσα συμβαίνουν. Και είναι αυτή η ιστορία αγάπης του Ντέσμοντ με την Πέννυ ό,τι πιο αληθινό και όμορφο έχει να επιδείξει το Lost στα 6 χρόνια του. Αυτή η ιστορία που όσες φορές και να την παρακολουθήσουμε δεν παύει ποτέ να μας συγκινεί και να μας ανατριχιάζει. Αυτή η ιστορία που δίνει στο Lost, μια σειρά επιστημονικής φαντασίας, καρδιά, συναίσθημα και έναν λόγο παραπάνω για να γίνει μέρος και της δικιάς μας ζωής.

Φυσικά μην ξεχάσω το γεγονός πως επιτέλους μας αποκαλύφθηκαν περισσότερες πληροφορίες για το παράλληλο σύμπαν που εδώ και 11 επεισόδια παρακολουθούσαμε αλλά δεν είχαμε ιδέα του τι ακριβώς σημαίνει. Απ΄ότι μπόρεσα να καταλάβω όταν η Τζούλιετ στο φινάλε της περασμένης σεζόν ενεργοποίησε την βόμβα υδρογόνου, δημιούργησε μια παράλληλη πραγματικότητα στην οποία όλοι οι ήρωες μεταφέρθηκαν εκτός νησιού, αποκτώντας ο καθένας αυτά που δεν είχε καταφέρει να έχει πριν βρεθεί σ' αυτό. Ο Χίουγκο από γκαντέμης έγινε τυχερός, ο Τζακ πατέρας, ο Ντέσμοντ αποδεκτός από τον πεθερό του και πάει λέγοντας. Μόνο που αυτή η παράλληλη πραγματικότητα δεν είναι η πραγματική πραγματικότητα. Οι ήρωες μας είναι παγιδευμένοι σ' αυτήν χωρίς να το γνωρίζουν. Όταν ο Τσάρλι συναντάει για πρώτη φορά την Κλερ στο αεροπλάνο καταλαβαίνει ότι αυτή την κοπέλα την έχει αγαπήσει από πιο παλιά. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Φάραντεϊ όταν συναντάει την Σαρλότ. Παντρεύονται μέσα σε λίγες μέρες από την πρώτη γνωριμία τους λες και γνωρίζονταν χρόνια. Με την καθοδήγηση και την βοήθεια αυτών των δύο ο Ντέσμοντ συναντάει κι αυτός μια γυναίκα (την Πέννυ) και με ένα απλό άγγιγμα του χεριού της, τον πλημμυρίζουν τα συναισθήματα του παρελθόντος, συνειδητοποιώντας την λάθος πραγματικότητα στην οποία έχει βρεθεί παγιδευμένος.

Τι μονοπάτι θα ακολουθηθεί από εδώ και πέρα δεν το γνωρίζω και ούτε θέλω να μπω στην διαδικασία να το μαντέψω. Το "Happily Ever After" στέκει πλέον μαζί με το "The Constant" ανάμεσα στα δύο πιο αγαπημένα μου επεισόδια απ' όλη την σειρά, κι αυτό μου αρκεί. Είναι σχεδόν κρίμα που οι σεναριογράφοι της σειράς άφησαν μόλις για τα τελευταία εννέα επεισόδια τον σημαντικότερο χαρακτήρα της να "κάνει παιχνίδι". Με τον Ντέσμοντ όμως παρών, δεν φοβάμαι πλέον τίποτα για το φινάλε της.