Πως την πατάω κάθε χρονιά κι ενώ λέω πως δεν θα χάσω τον ύπνο μου βλέποντας τα όσκαρ, τελικά το μετανιώνω και ξοδεύω τρεισήμισι ώρες από τον πολύτιμο μου χρόνο παρακολουθώντας άναυδος την Αμερικάνικη κινηματογραφική Ακαδημία να παραληρεί δίνοντας τα βραβεία σε εντελώς ό,τι να΄ναι ταινίες.
Όπως στο Hurt Locker π.χ. μια ταινία που το 2008 έχασε στο φεστιβάλ της Βενετίας από τον Παλαιστή του Αρονόφσκι (κάτι ξέρουν οι Ευρωπαίοι) για να σαρώσει δύο χρόνια μετά μαζεύοντας συνολικά έξι χρυσά αγαλματίδια, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας. Ή το Blind Side όπου κατάφερε να κάνει την Σάντρα Μπούλοκ την πρώτη ηθοποιό που κέρδισε μέσα σε δύο μέρες και Χρυσό Βατόμουρο και Όσκαρ (δυστυχώς για διαφορετικές ταινίες). Ενώ κορυφαίες όλων ήταν οι αναπάντεχες ήττες των Κουέντιν Ταραντίνο και Τζείσον Ράιτμαν στις αντίστοιχες κατηγορίες Πρωτότυπου και Διασκευασμένου Σεναρίου, όσο και του Γερμανικού White Ribbon που ευτύχησε να χάσει από μια Αργεντίνικη ταινία που δεν ξέρει κανένας, με τίτλο El secreto de sus ojo.
Δεν βαριέσαι, τουλάχιστον είδαμε τον Τζεφ Μπρίτζες και το The Cove να επικρατούν στον πρώτο αντρικό ρόλο και στο ντοκιμαντέρ αντίστοιχα, στις ποιο δίκαιες βράβευσεις από την εποχή που το Once πήρε το Όσκαρ τραγουδιού. Ραντεβού του χρόνου τώρα για ακόμα μεγαλύτερες παπαριές.
Υ.Γ. Για κάποιο μυστήριο λόγο όπως και πέρσι έτσι και φέτος, έπεσα μέσα στις προβλέψεις μου στις 16 από τις 21 κατηγορίες έχοντας ποσοστό 76,1%. Όλους τους νικητές μπορείτε να τους δείτε εδώ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου