Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

The Blind Side (Ελεήστε τον αόμματο)



















Δεν σκόπευα να γράψω ούτε λέξη για την τελευταία ταινία της Σάντρα Μπούλοκ, είναι όμως αυτά τα εξωφρενικά ρεπορτάζ των ειδημόνων που διαβάζω ότι πρόκειται για ένα από τα φαβορί των φετινών όσκαρ και δεν μπορώ, δεν αντέχω, δεν κρατιέμαι.

Βλάχα νεόπλουτη Αμερικανίδα ρεπουμπλικάνα που τρώει σαλάτες 18 δολαρίων, λίγο πριν την εμμηνόπαυση και με τα νεύρα στην τσίτα, μαζί με την οικογένεια της (έναν εκνευριστικά στωικό σύζυγο, ένα σπασαρχίδικο γιο, και μια πάνσοφη αλλά ταυτόχρονα "καυτή" κόρη) υιοθετούν ένα μαύρο γομαράκι του οποίου η κακιά μαύρη μάνα, καπνίζει κρακ, ζει σε γκέτο, δεν θυμάται από πότε έχει να δει τον γιο της αλλά ούτε και ποιος είναι ο πατέρας του. Το μαύρο γομαράκι με την βοήθεια του τρίπτυχου πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, θα μεταμορφωθεί ως δια μαγείας από ντουγάνι που δεν ξέρει πόσο κάνει ένα κι ένα, σε άριστο μαθητή, στη συνέχεια θα μπει στην ομάδα ράγκμπι του σχολείου του, για να γίνει μετέπειτα νούμερο ένα στα ντραφτ, αργότερα υπερήρωας που τις νύχτες σώζει τον πλανήτη από επιθέσεις Αρειανών (του πλανήτη, όχι της ομάδας) και στο τέλος Άγιος για να τον προσκυνάνε μελλοντικές ορδές καλοκάγαθων χριστιανών. Και όλα αυτά βασισμένα σε αληθινά γεγονότα. Φυσικά για να μην κρατάει δεκαπέντε ώρες η ταινία, αλλά μόνο δυόμιση, το The End μπαίνει κάπου εκεί στο Ράγκμπι.

Τεράστια συνεισφορά σε όλο αυτό το έπος έχουν η Σάντρα Μπούλοκ που για μία ακόμα φορά δίνει ερμηνεία ζωής, περιφερόμενη σαν ανέκφραστο ζόμπι μετά από διακόσια μπότοξ. Ο σκηνοθέτης (του οποίου το όνομα δεν καταδέχομαι καν να ψάξω στο imdb) που δεν μπορεί να σταυρώσει ούτε ένα πλάνο της προκοπής και ο σεναριογράφος που επιστρατεύει κάθε πιθανό και απίθανο κλισέ για να παραδώσει ένα από τα χειρότερα σενάρια από καταβολής ανθρωπότητας.

Κλασσικό παράδειγμα κινηματογραφικής Αμερικανιάς που απευθύνεται στην μέση παχύσαρκη ρεπουμπλικανική οικογένεια, το The Blind Side θα μπορούσε να με αφορά έστω και λίγο εάν δεν ήμουν Ευρωπαίος (λέμε τώρα), άθρησκος, 65 κιλά και δεν απείχα από τις εκλογές τα τελευταία 200 χρόνια. Τώρα θέλετε και βαθμολογία;