Πρώτα απ' όλα να ηρεμήσω λίγο και να προσπαθήσω να θυμηθώ από πότε είχα να ζήσω τέτοια συναυλιακή έκσταση στην Θεσσαλονίκη. Πιθανότατα απο... ποτέ. Γιατί καλές π.χ. οι Τρύπες πριν καμιά δεκαριά χρόνια, αλλά στην περίπτωση τους αυτή η έκσταση περιοριζόταν μόνο στις μπροστινές θέσεις. Το χθεσινό του Principal πάλι, πρώτη φορά το έβλεπα στην ζωή μου.
Ασφυκτικά γεμάτος ο χώρος (και sold out) από 2.000 κόσμο, δεν υπήρχε άνθρωπος που όχι μόνο να μην χόρευε, αλλά και να μην χτυπιόταν με μανία καθ όλη την διάρκεια της συναυλίας. Ακόμα και εκεί ψηλά στον εξώστη, το μάτι μου διέκρινε άτομα να χοροπηδάνε σαν τρελοί πέρα δώθε.
Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, οι Gogol Bordello τήρησαν το πρόγραμμα που είχε ανακοινώσει η Didi Music και βγήκαν στην σκηνή στις 22.15, παρόλο που ο χώρος ήταν γεμάτος από τις 21.00. Προηγήθηκε ένα ωριαίο DJ set απο τον DI Andre (και όχι οι Cabaret Balkan που έλεγε το Myspace του Principal) το οποίο μάλλον άφησε αδιάφορους τους παρευρισκόμενους. Η αποδοχή που γνώρισαν οι Ανατολικόευρωπαιονεοϋορκέζοι (μπέρδεμα κι αυτό) με το που εμφανίστηκαν, ήταν ολοκληρωτική. Ξεκίνησαν παίζοντας το Ultimate και το κτήριο κόντεψε να γκρεμιστεί. Από εκεί και πέρα όμως, αυτά που θυμάμαι είναι αποσπασματικά.
Θυμάμαι ο μεγαλύτερος πανικός να γίνεται στο Start Wearing Purple. Θυμάμαι τον Eugene να μας προσκαλεί όλους να τα σπάσουμε αργότερα σε ένα ρεμπετάδικο στην Θεσσαλονίκη, ενώ αμέσως μετά μας είπε πως θα παίξουν την δική τους εκδοχή στο ρεμπέτικο, και έπαιξαν το Mala Vida των Mano Negra! (άλλος χαμός κι εκεί). Θυμάμαι το σοκ που έπαθα όταν διαπίστωσα πως τα παπούτσια μου από άσπρα είχαν γίνει κατάμαυρα. θυμάμαι τις συνεχείς μετατοπίσεις μου από τις μπροστινές θέσεις, τέρμα πίσω και τούμπαλιν μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Θυμάμαι να χορεύω ασταμάτητα αγκαλιά με ανθρώπους που δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου. Θυμάμαι πως η ώρα που έλεγε το ρολόι το κινητού μου όταν αποχώρησαν οριστικά μετά το θυελλώδες encore των Baro Foro - Undestructable, έδειχνε 00.00 ακριβώς. Θυμάμαι τα πρόσωπα όλων όσων έφευγαν από το principal να λάμπουν από χαρά και ικανοποίηση. Αυτό όμως που δεν θυμάμαι, όπως σας είπα και στην αρχή, είναι αν έχω ποτέ ξαναζήσει κάτι παρόμοιο. Αν και νομίζω πως υπάρχει μια απάντηση σ' αυτό και βρίσκεται κάπου στην περσινή συναυλία των ίδιων, στο στάδιο Καραΐσκάκη. Νομίζω πως μόνο μ' εκείνη την συναυλία μπορώ να συγκρίνω το χθεσινό.
Υ.Γ. Αυτή ήταν η τρίτη φορά που έβλεπα τους Gogol, σε διάστημα 18 μηνών, και πλέον είναι το μοναδικό μη Ελληνικό συγκρότημα που έχω δει πάνω από δυο φορές, ξεπερνώντας έτσι τους Mogwai και τους Godspped You! Black Emperor που μέχρι χθες ισοβαθμούσαν με δύο συναυλίες. Αυτά!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου