Nirvana - Nevermind (1992)
Προφανής επιλογή. Αν δεν έβαζα αυτόν τον δίσκο θα ήταν σαν να έκανα λίστα με τις καλύτερες ταινίες των nineties και να έλειπε το Pulp Fiction. Ιεροσυλία δηλαδή.
Radiohead - OK Computer (1997)
Έχω προσπαθήσει πολλές φορές στο παρελθόν να να γράψω κάτι για το ΟΚ Computer και πάντα συνειδητοποιούσα πως δεν υπάρχει ούτε μια λέξη, ούτε μια πρόταση που να μπορεί να περιγράψει το magnum opus των Βρετανών, με τον τρόπο που του αξίζει. Ένα είναι σίγουρο. 53 λεπτά και 27 δευτερόλεπτα μετά το πρώτο πάτημα του play, τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο εκεί έξω.
Ξύλινα Σπαθιά - Μια Ματιά σαν Βροχή (1997)
Καθοριστικός δίσκος όχι μόνο για τους ίδιους, αλλά και για το Ελληνικό ή Ελληνόφωνο (ή όπως αλλιώς θέλεις πες' το) ροκ εν γένει. Κάποιους τους εξαγρίωσε η ηχητική στροφή σε ποιο σκοτεινές και ηλεκτρονικές συνθέσεις, κάποιοι άλλοι την λατρέψανε. 12 χρόνια μετά πάντως, παραμένει ο μόνος δίσκος των Σπαθιών που όλα σχεδόν τα τραγούδια του παίζονται στις (solo πλέον) εμφανίσεις του Παυλίδη. Του σημαντικότερου τραγουδοποιού αυτήν τη στιγμή στην χώρα μας. Κι εδώ δεν σηκώνω κουβέντα.
Smashing Pumpkins - Adore (1998)
Σκόπευε να αλλάξει τα πάντα γύρω από την μουσική με το Adore ο Billy Corgan, ή έτσι νόμιζε τουλάχιστον. Μπορεί τελικά το βάρος του συγκεκριμένου δίσκου να καταπλάκωσε ολόκληρη την μπάντα του, αυτό δεν σημαίνει πως δεν κρυβόταν και τίποτε μαγευτικό πίσω από αυτά τα 16 τραγούδια. Το αντίθετο μάλιστα.
Perry Blake - Still Life (1999)
Ο απόλυτος ερωτικός δίσκος, από έναν καλλιτέχνη που δυστυχώς στην συνέχεια δεν κατάφερε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να ηχογραφήσει κάτι εξίσου σημαντικό ή έστω ενδιαφέρον. Το δισκάκι με τα 13 τραγούδια του Still Life ωστόσο, θα είναι πάντα σε ετοιμότητα, μερικά εκατοστά μακριά από το στερεοφωνικό μου, έτοιμο να με ταξιδέψει σε άλλους κόσμους.
P.S. Οι επιλογές είναι με χρονολογική σειρά και σχεδόν όλες τους από την περίοδο που ο υπογράφων γινόταν 18 χρονώ. Άτιμη ηλικία!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου