It’s ridiculous, for sure. But it’s also ridiculously good. Αυτή την περιγραφή δίνει το Uncut στην κριτική τους για το νέο πόνημα των Muse. Και δεν θα μπορούσαν να το θέσουν καλύτερα. Οι Muse πάντα μου θύμιζαν τις ταινίες του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ. Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσες να τις πεις έργα τέχνης, αλλά κάθε φορά που τις βλέπεις, περνάς απίστευτα καλά, διασκεδάζεις όσο ποτέ, και μόλις τελειώσουν τις ξεχνάς σχεδόν αμέσως. Έτσι και με το Resistance, το οποίο ξεκινάει αρκετά δυνατά και πορωτικά με τα τρία πρώτα τραγούδια να είναι εξαιρετικά, και στην συνέχεια μας παρουσιάζει στο maximum όλα αυτά που έκαναν σιγά σιγά όλα αυτά τα χρόνια τους Βρετανούς ένα από τα πιο δημοφιλέστερα συγκροτήματα της εποχής μας. Με τις υπερβολές τους φυσικά να βρίσκονται κι εδώ, σε... υπερβολικό βαθμό!!! (Αν του έβαζα βαθμολογία θα του έβαζα λίγο πιο πάνω από 8 στα 10, αλλά και πάλι δεν είμαι σίγουρος).
Υ.Γ. Το τραγούδι που μπορείς να ακούσεις λέγεται Undisclosed Desires και δεν θέλει και πολύ μυαλό για να καταλάβεις πως πρόκειται να γίνει τρελό σουξέ μέσα στους επόμενους μήνες.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου