
Υποτίθεται πως οι Kasabian παίζουν απ' αυτό το είδος της μουσικής που θεωρείται πρωτοποριακό, πρωτότυπο, πρωτόγνωρο και γενικότερα οτιδήποτε θα μπορούσε να ξεκινήσει από πρωτό... και να δηλώνει (και καλά) καινοτομία. Μπορεί κανείς να μου εξηγήσει όμως πως από την 7-8 φορές που άκουσα το νέο τους πόνημα West Ryder Pauper Lunatic Asylum, τα χασμουρητά ήταν τόσο έντονα που το σαγόνι μου κόντεψε να φύγει από την θέση του. Οι ιδέες υπάρχουν το ίδιο και το ταλέντο, στην προσπάθεια τους όμως να ακουστούν σαν Primal Scream στην θέση των Primal Scream, καλύπτοντας το κενό που έχουν αφήσει οι τελευταίοι με μια σειρά από μέτριους δίσκους (και των οποίων θα έρθει σύντομα και η σειρά τους για κράξιμο) ξεχνάνε να βάλουν το δικό τους στίγμα, μα πάνω απ' όλα να γράψουν μουσική που να είναι φτιαγμένη με πραγματική διάθεση και μεράκι (sic). Τα πολύ καλά τραγούδια πάντως δεν λείπουν ούτε από αυτό το δίσκο (Where Did All The Love Go, Fast Fuse, Take Aim) πράγμα που αποδεικνύει πως ο πραγματικά καλός δίσκος είναι θέμα μερικών ετών να έρθει, αν αποφασίσουν επιτέλους να χαλαρώσουν και να ευχαριστηθούν αυτό που κάνουν. 6.8
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου