Carousel

Έχει δημιουργηθεί στο Facebook εδώ και λίγο καιρό μια ομάδα από τον φωτογράφο της ανεκδιήγητης ταινίας "Carousel" η οποία αποτελεί ουσιαστικά μια ανοιχτή επιστολή προς το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ποιο;) και κατακεραυνώνει τόσο τον σκηνοθέτη όσο και γενικότερα την νοοτροπία και τον ερασιτεχνισμό με τον οποίο γυρίζονται ταινίες εδώ και πολλά χρόνια στην χώρα μας (ποια;). Η επιστολή έχει τρομερό ενδιαφέρον και θα μπορούσε από μόνη της να αποτελέσει πιθανό σενάριο για την πιο σουρεαλιστική ταινία όλων των εποχών. Δεν θα την δημοσιεύσω όλη, μπορείτε να την βρείτε εδώ, το μόνο που θα προσθέσω είναι τα σχόλια των κριτικών που γράφτηκαν για την συγκεκριμένη ταινία και τα οποία έχουν απίστευτο γέλιο...


Αναρωτιέσαι αν ο σκηνοθέτης των "Γενναίων της Σαμοθράκης" κατάλαβε ότι έχει στα χέρια του ένα δράμα ή συνεχίζει με φόρα από το (ο Θεός να το κάνει) κωμικό "Ηθικόν Ακμαιότατον" .
Χρήστος Μήτσης, ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ 26/2/2009
__________________________

Δυστυχώς, οι πλατειασμοί στην αφήγηση, η χωρίς νεύρο σκηνοθεσία και η μέτρια ερμηνεία της πρωταγωνίστριας καταστρέφουν μια κατά τα άλλα ενδιαφέρουσα ιστορία.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 26/2/2009
________________________________________________

Το σπορ του σινεμά δεν είναι "πρόχειρο, έτοιμο φαγητό". Όλα στην ταινία "γράφουν" λάθος και μίζερα, εκτός του Διευθυντή Φωτογραφίας και του Μοντέρ, που έκαναν το καλύτερο για να σώσουν μια ασυμάζευτη και άνιση παραγωγή. Οι ερμηνείες δε, στην ταινία, δεν είναι απλά άκομψες και εκτός τόπου και χρόνου μα και επιβαρυντικές για το σύνολο του ελληνικού κινηματογράφου. Παιδιά καθίστε πάλι στα θρανία, μάθετε τα βασικά, δείτε ταινίες (εσείς οι δημιουργοί) και μετά δείξτε μας τη δουλειά σας. Που πάτε ξυπόλητοι στα αγκάθια, σύντροφοι;
Μάλλον σεμινάρια Actor's Studio θα ήταν η επιεικέστερη τιμωρία για το σύνολο του καστ. Δυστυχώς το να είσαι Έλληνας, μπορεί και να είναι η χειρότερη τιμωρία για μένα ! Ήμαρτον... Ούτε συζήτηση για TV... Αν την ταινία την είχε γυρίσει Αμερικάνος, θα γέλαγαν όλοι εκτός της Πάρις Χίλτον, που ταιριάζει και στο στυλ (IQ) της.
Το στοιχειωμένο φάντασμα του ελληνικού σινεμά ξαναχτυπά με καθυστέρηση 3 δεκαετιών ! Τόσο πίσω είμαστε, που δε λέμε να ξεκολλήσουμε την ταμπέλα από τον απολιθωμένο βράχο που φυλάει ο "δράκος" του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου. Η συμφορά και από το λίγο μυαλό, επιτυγχάνεται.
Δημήτρης Παπαμίχος, myFILM.gr
___________________________________________

Η μεγαλύτερη εισπρακτική αποτυχία φέτος ήταν το «Carousel» του Σταμάτη Τσαρουχά, επίσης παραγωγή του Κέντρου (το χρηματοδότησε με 100 χιλιάδες ευρώ): μέσα σε μία εβδομάδα, σε τρεις αίθουσες, έκοψε συνολικά 150 εισιτήρια!
Ευάννα Βενάρδου, ΕΠΤΑ, 19/4/2009
____________________________________________

Με αισθητική τηλεοπτικού δράματος και ερμηνείες αντάξιες της «Ζώνης Του Λυκόφωτος», το «Carousel» του Σταμάτη Τσαρουχά («Οι Γενναίοι Της Σαμοθράκης») οδεύει με γουρλωμένα μάτια προς τον αφανισμό οποιασδήποτε εμπιστοσύνης μάς έχει απομείνει στο εγχώριο ταλέντο. Το παιδαριώδες σενάριο, δια χειρός της μονίμως στοιχειωμένης πρωταγωνίστριας, διαθέτει αξιώσεις ψυχολογικού θρίλερ, αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί μια αργή και βασανιστική κατάδυση στην κωμωδία.
Το «Carousel» είναι όλα όσα μπορείς να πάθεις αν πάρεις τον εαυτό σου υπερβολικά στα σοβαρά:
α) Γράφεις σενάριο βασισμένο στο βιβλίο σου και φυσικά πρωταγωνιστείς, γιατί κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να σε ενσαρκώσει καλύτερα από τον ίδιο σου τον εαυτό.
β) Προσθέτεις voice over γιατί σου αρέσει ο ήχος της φωνής σου (και μάλλον θεωρείς τον θεατή υπερβολικά χαζό για να μπει στο νόημα χωρίς πατερίτσες).
γ) Πλαισιώνεις τον εαυτό σου με διάφορους ασήμαντους χαρακτήρες που σου υπενθυμίζουν συνεχώς πόσο ταλαντούχα, ερωτεύσιμη και ιδιαίτερη είσαι.
δ) Βάζεις το χαρακτήρα σου να προσφέρει κοινωνική εργασία, μην τυχόν και σε περάσουν για εγωίστρια.
ε) Βρίσκεις κάποιον να σε σκηνοθετήσει. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι για ποιο λόγο το κράτος αποφάσισε να σε χρηματοδοτήσει.
Δέσποινα Παυλάκη, ΣΙΝΕΜΑ, Μάρτιος 2009
______________________________________________

Μια αλά Άρλεκιν βασανισμένη ηρωίδα, μερικά αλαφιασμένα, ημιφωτισμένα close up κι ένας μυστηριώδης Ζαχαρίας Ρόχας με πούρο και μια παράξενη πρόταση για καλά αμειβόμενη δουλειά δεν δημιουργούν σασπένς αλλά θυμηδία, την ώρα που η σκηνοθετική προχειρότητα και η ναίφ δραματουργία κάνουν τη μελό σεκάνς του "αποκαλυπτικού" φλας μπακ να φαντάζει αστειότερη από τον απίστευτα σαχλό comic relief ρόλο του Τάσου Παλαντζίδη. Μπορεί άραγε να απευθυνθεί κανείς στο "Χαμόγελο Του Θεατή" ύστερα από τέτοια κινηματογραφική κακοποίηση;
Χρήστος Μήτσης, ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ 26/2/2009