Τελικά οι καλύτεροι δίσκοι κάθε χρονιάς έρχονται από εκεί που δεν το περιμένεις. Μέσα σε 16 συνθέσεις ο "Τhe Boy" χωρίς να αλλάζει σχεδόν καθόλου ύφος στην μουσική του, με ένα ταμπούρλο να "βαράει" ασταμάτητα και από πίσω ένα κιθάρομπασόπιανο (sic) να ακολουθεί εξίσου γκαζωμένο, ακούμε ό,τι πιο ψαγμένο έχει κυκλοφορήσει ως τώρα μουσικός (Έλληνας και μη) για φέτος, ενώ ταυτόχρονα καταφέρνει όλο αυτό να το κάνει να ακούγεται και τόσο άμεσο, σε σημείο που να αφορά οποιονδήποτε θέλει να αποκαλεί τον εαυτό του μουσικόφιλο.
Άν το Please Make Me Dance είχε κυκλοφορήσει από Άγγλο μουσικό, στο τέλος της χρονιάς θα φιγουράριζε στις πρώτες θέσεις με τα καλύτερα της χρονιάς από τα μισά μουσικά έντυπα του πλανήτη, ενώ το Pitchfork θα έγραφε ατελείωτους διθυράμβους. Καμία σημασία δεν έχουν όμως όλα αυτά γιατί πάντα η πραγματικά καλή μουσική, ήταν είναι και θα είναι υπόθεση λίγων. 9.1
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου