Συλλογιστείτε Λίγο

Το πιο εκνευριστικό και εντελώς άστοχο που ακούω τις τελευταίες μέρες είναι η φράση του τύπου " θα άρεσε στους αναρχικούς που τα σπάνε, να πάει κάποιος και να καταστρέψει το σπίτι τους;". Νομίζω πως τα πράγματα δεν είναι έτσι για δύο απλούς λόγους. Πρώτο και βασικότερο μπερδεύουμε τον αναρχικό με αυτόν που αρέσκεται να τα σπάει. Άλλο ο ένας άλλο ο άλλος. Αυτός που τα σπάει μπορεί π.χ. να είναι βαλτός από την κυβέρνηση ή την αστυνομία για να απαξιώσει όλους τους υπόλοιπους που διαδηλώνουν για κάποιο βαθύτερο πιστεύω. Δεύτερον, ακόμα και να δεχτώ (που το δέχομαι) πως όλα αυτά τα κάνουν οι αναρχικοί, κανένας δεν μπορεί να καταλάβει πως αυτά που σπάνε τα σπάνε για κάποιο λόγο; Βασικότερος στόχος όλων αυτών είναι οι τράπεζες, οι οποίες εδώ και αρκετά χρόνια δρουν ανεξέλεγκτες θησαυρίζοντας εις βάρος του φτωχού κόσμου, ενώ κάθε χρόνο τα κέρδη τους ξεπερνάνε το 500%. Δεύτερος στόχος είναι οποιοδήποτε κρατικό κτήριο το οποίο στα μάτια του καθενός μας συμβολίζει τους χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, από τον απλό γραμματέα μέχρι κάθε λαμόγιο υπουργό, οι οποίοι έχουν βολέψει τον κώλο τους σε μία μόνιμη θέση και αδιαφορούν διαρκώς για οτιδήποτε έχει σχέση με την δουλεία τους, την εξυπηρέτηση των Ελλήνων δηλαδή. Τρίτος στόχος είναι τα μαγαζιά τα οποία συμβολίζουν έντονα τον υπερκαταναλωτισμό της κοινωνίας στην οποία φυτοζωούμε, π.χ. καταστήματα κινητής τηλεφωνίας, σούπερ μάρκετ, μαγαζιά με υπολογιστές, κοσμηματοπωλεία κ.τ.λ. Ενώ κανένας, μα κανένας, δεν διερωτήθηκε το εξής απλό. Πόσα από τα καταστήματα που κάηκαν είχαν ανασφάλιστους υπαλλήλους; όλοι οι εργαζόμενοι έπαιρναν κανονικά τα ρεπό τους και πληρώνονταν τις υπερωρίες τους; Μην περιμένουμε να φερόμαστε στον εργαζόμενο όπως θέλουμε και μετά να έχουμε την απαίτηση να είναι χαρούμενος και ικανοποιημένος.
Κάθε μέρα έχουμε την τηλεόραση να μας βομβαρδίζει με χιλιάδες διαφημίσεις για προϊόντα, τα οποία έτσι και δεν αποκτήσουμε δεν θα μπορέσουμε ποτέ να γίνουμε πραγματικά ευτυχισμένοι. Η αξία του καθενός μας πλέον μετριέται με τον αν έχουμε καλό κινητό, πολυτελές αυτοκίνητο, λάπτοπ στην παραλία, τζακούζι στο μπάνιο και κωλόχαρτο με άρωμα λεβάντα, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουμε λεφτά ούτε να φάμε. Λογικό επακόλουθο λοιπόν να υπάρχουν κάποιοι (αρκετοί) που εξαγριώνονται με όλα αυτά. Αυτοί που ρημάζουν και καπηλεύονται την χώρα μας είναι οι πολιτικοί που έχουν δώσει το ελεύθερο σε κάποιους λίγους να πλουτίζουν εις βάρος των πολλών την ώρα που εμείς αποχαυνωνόμαστε χαλαροί στους καναπέδες μας. Αυτοί είναι οι πραγματικοί φταίχτες και όχι ο εξαγριωμένος νέος, αυτός είναι το αποτέλεσμα της συγκεκριμένης κοινωνικής πολιτικής, όχι ο υπαίτιος αυτής.
Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω τίποτα απ' όσα συνέβησαν τις τελευταίες μέρες, εγώ ο ίδιος (κακώς) δεν έχω συμμετάσχει ούτε σε μία πορεία στην ζωή μου, ούτε βέβαια έχω πετάξει καμία πέτρα, είμαι αντίθετος σε οποιαδήποτε μορφή βίας, όπως όμως είμαι και αντίθετος σε οποιαδήποτε μορφή εξουσίας και δημοκρατίας προσπαθούν να μου την επιβάλουν με το ζόρι σαν σωστή.
Ο κόσμος και ειδικότερα οι νεότεροι είναι αγανακτισμένοι και αυτή η οργή είναι λογικό να πρέπει κάπου να εκτονωθεί. Για συλλογιστείτε λίγο, αν οι Έλληνες δεν επαναστατούσαν ποτέ, που θα βρισκόμασταν ακόμα; Πιθανότατα θα ήμασταν ακόμα σε χούντα ή (για να το πάω πιο μακριά) κάτω από τουρκικό ζυγό. Πάντα η αντίδραση και η επανάσταση ήταν αυτή που βοηθούσε μια καταπιεσμένη κοινωνία να προχωρήσει παρακάτω για να μπορέσει να αναπτυχθεί. Με τις οποιεσδήποτε απώλειες, υλικές και μη, να μοιάζουν δυστυχώς σαν απαραίτητη θυσία.