Γεγονός Α: Την στιγμή ακριβώς που μία ολόκληρη χώρα-μπουρδέλο άρχισε επιτέλους να ξυπνάει από τον λήθαργο της και να αντιδράει στα σκατά που διαρκώς μας προσφέρουν, πραγματοποιήθηκε η συναυλία των Διάφανων Κρίνων στην Αποθήκη του Μύλου, 10 ακριβώς χρόνια μετά από την πρώτη φορά που τους είδα ζωντανά στην Υδρόγειο τον Δεκέμβριο του 1998.
Γεγονός Β: Ήταν το δωδέκατο Live των κρίνων στο οποίο παραβρέθηκα, δημιουργώντας νέο (πιθανότατα αξεπέραστο) ρεκόρ, και προσπερνώντας της Τρύπες τις οποίες έχω δει έντεκα φορές.
Γεγονός Γ: 6 Δεκεμβρίου το 1990 πέθανε ο Παύλος Σιδηρόπουλος
Γεγονός Δ: Ο συναυλιακός χώρος ήταν ασφυκτικά γεμάτος, με πάνω από χίλια άτομα να δημιουργούν θερμή ατμόσφαιρα, επιβεβαιώνοντας πως τα Κρίνα είναι με διαφορά το πιο πετυχημένο και σημαντικότερο εν ενεργεία συγκρότημα αυτή την στιγμή στην Ελλάδα.
Γεγονός Ε: Βρέθηκαν στην σκηνή τρεις ώρες παρά πέντε λεπτά, έπαιξαν όλα τα τραγούδια του καινούργιου τους δίσκου και κανένα απο τον προηγούμενο τους.
Γεγονός ΣΤ: Ανάμεσα σε κάθε τους τραγούδι το κοινό δεν παρέλειπε να φωνάζει εν χορώ συνθήματα εναντίον της αστυνομίας, ενώ ο Τραγουδιστής των Κρίνων Θάνος Ανεστόπουλος αφιέρωσε την βραδιά στην μνήμη του παιδιού που σκοτώθηκε.
Γεγονός Ζ: Έπαιξαν δύο φορές το "Μέρες Αργίας" την μία χωρίς μουσική υπόκρουση με το κοινό να τραγουδάει μαζί με τον Θάνο υπερκαλύπτοντας την φωνή του.
Γεγονός Η: "Ανάμεσα στην ζωή και στον Θάνατο υπάρχει κάτι πιο επαναστατικό, ο ρομαντισμός" Θάνος Ανεστόπουλος.
Γεγονός Θ: "Και τώρα θα κλείσουμε όπως ακριβώς ξεκινήσαμε 18 χρόνια πριν, με το πρώτο τραγούδι που γράψαμε". Μετά έπαιξαν το "Λιώνοντας Μόνος μου" και αποχώρησαν από την σκηνή αφήνοντας εκστασιασμένο ένα κοινό που έγινε μάρτυρας μιας συγκλονιστικής συναυλίας, από αυτές που σπάνια έχουμε την δυνατότητα να βλέπουμε σε τούτη τη χώρα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου