Τα Ξύλινα Σπαθια

Όλα ξεκίνησαν μετά τη διάλυση των «μωρών στη φωτιά» και τη φυγή του πρώην κιθαρίστα της μπάντας Παύλου Παυλίδη στο εξωτερικό. Το κυνήγι της τύχης, της μοίρας και των φαντασμάτων που έχει πει πως έψαχνε δεν τον οδήγησε πουθενά αρχικά κι έφτασε στο σημείο να βρίσκεται στη Γενεύη με λεφτά ίσα ίσα για να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα. Απόφαση ζωής για αυτόν να κατηφορίσει προς τη Γαλλία και να δώσει μια τελευταία ευκαιρία στον εαυτό του.Έτσι αφού ρωτά πως κάνουν οτοστόπ για το νότο, φτάνει και πιάνει δουλειά σαν κιθαρίστας και τραγουδιστής σε ένα από τα ελληνικά εστιατόρια του Παρισιού το Μάιο του ‘89. «Εκεί δεν έπαιζα ότι ήθελα εγώ αλλά Θεοδωράκη, Χατζιδάκη, Ζαμπέτα κτλ. Πήγαινα για λίγα λεπτά και ξεκουραζόμουν κοιτάζοντας το Σηκουάνα και μετά ξανάμπαινα στον κόσμο του Τσιτσάνη και του Ζαμπέτα.» Με τα πρώτα λεφτά αγοράζει ένα drum machine όπου και πάνω του στήνει όλο τον πρώτο δίσκο Ξεσσαλονίκη αρχικά με ξένους στίχους και το ηχογραφεί στο studio Brancaleone του Νίκου Κάνταρη που φιλοξένησε τον Παύλο για ένα ιδιαίτερο μεγάλο χρονικό διάστημα και του έδωσε τη δυνατότητα να ασχολείται με τη μουσική παρέχοντας του ότι μπορούσε. Στο Νίκο είναι αφιερωμένοι και οι δυο πρώτοι δίσκοι. Ο Δήμος Γκουνταρούλης είχε ηχογραφήσει τα τραγούδια που ετοίμαζε ο Παύλος στα αγγλικά και ήταν αυτός που του γνώρισε τον αδφερφό του Βασίλη που με τη σειρά του ανέλαβε τα πλήκτρα στην μπάντα.
Οι εταιρείες του εξωτερικού δεν ασχολήθηκαν με το demo του Παύλου. Ο Παύλος μετατρέπει τα τραγούδια στα ελληνικά και έρχεται με νέο demo στην Αθήνα χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη όπου γνωρίζει το Γιώργο Πεντζίκη που είχε το studio Magnanimous. Έτσι ο τελευταίος αποφασίζει να ηχογραφήσουν με σκοπό να το πουλήσουν σε κάποια εταιρεία. Αρχικά στα τύμπανα ήταν ο Τάκης Μπάρμπας, μπάσο ο Κώστας Θεοδώρου και τα περισσότερα πλήκτρα ο Γιώργος Πεντζίκης. Το αποτέλεσμα όμως δεν άρεσε στον Παύλο και ξεκινούν ηχογραφήσεις στο studio του Σταύρου Ρωσσόπουλου. Έπειτα κι από άλλες δοκιμές η μπάντα παίρνει μορφή με τον Παύλο κιθάρα και φωνή, το Βασίλη Γκουνταρούλη στα πλήκτρα, το Σταύρο Ρωσσόπουλο κιθάρα, τον πρώην απροσάρμοστο Πάνο Τόλιο στα τύμπανα και τον πρώην Frontera Χρήστο Τσαπράζη στο μπάσο. Η ηχογράφηση του δίσκου γίνεται στο Magnanimous και στο τέλος ο Παύλος ζητά να συμπεριληφθούν στο δίσκο τα δυο κομμάτια από το δίσκο του:το νερό που κυλάει** και τα πουλιά**.
Η πρώτη συναυλία του σχήματος δίνεται στην Καρδίτσα με το όνομα Brancaleone που ήταν και το όνομα του studio που ξεκίνησε τις ηχογραφήσεις ο Παύλος στη Γαλλία. Έπαιζαν σχεδόν όλα τα κομμάτια δυο φορές γιατί το υλικό ήταν λίγο και δεν έφτανε για live.
Είχαν προσθέσει και 3 κομμάτια από τα Μωρά Στη Φωτιά: Κάτω Στην Πόλη, Παυσίπονο και τη διασκευή του third uncle. Συναυλίες δίνονταν ακόμα και σε μέρη που πριν βγουν τα Σπαθιά υπήρχαν κοπέλες που έκαναν strip-tease όμως ήταν αυτό το σύνθημα που είχαν φτάνοντας σε κάθε πόλη «Ας πάρουμε κι αυτή την πολη». Μετά από λίγες μέρες ο Παύλος αποφασίζει ότι ο Ρωσσόπουλος έπρεπε να αποχωρήσει από την μπάντα λέγοντας του «δεν έχω να πω τίποτα για τη μουσικότητα σου, το ταλέντο σου αλλά ή εγώ είμαι που θέλω να τρέξω με χίλια και εσύ μες κρατάς ή εσύ είναι που θέλεις να τρέξεις κι εγώ σε πάω με 50». Στην πορεία βρέθηκε το όνομα: Τα Ξύλινα Σπαθιά. Ήταν ιδέα της Μορφούλας που φιλοξενούσε τότε τον Παύλο. Ο δίσκος Ξεσσαλονίκη είναι ένα μπουκέτο τραγουδιών που ευωδιάζουνε ταξίδια, ξύδια, έρωτα, φυγή και νοσταλγία. Γεναιώδορος και στην πσότητα των τραγουδιών ο Παυλίδης. Ο δίσκος μπορεί να ηχογραφήθηκε βιαστικά κατά τα λεγόμενα τους αφού προβάρανε μόλις ένα μήνα πρωτού την τελική του ηχογράφηση, όμως αποτέλεσε κορυφαία στιγμή στο ελληνικό ροκ, που κοιμότανε βαριά σε υπόγεια υγρά, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, όπου οι αϋπνίες ορισμένων δημιουργών ωφέλησαν τα κουρασμένα αυτιά μας. Πίσω από τις δυο αλήτικες πιτσιρικίσιες φάτσες του εξώφυλλου, κρύβονται εξελισσόμενα πάθη και πόθοι ανεκπλήρωτοι, έρωτες ανυπόφοροι μα όχι βασανιστικοί. Έτσι λοιπόν το 1993 το ρολόι το ελληνικού ροκ χτύπησε αφύπνιση εκκωφαντικά δυνατά:Ελληνική Ροκ Αδρεναλίνη
Λίγο αργότερα εμφανίστηκε ο Νίκος Μοδιώτης, ο μάνατζερ της μπάντας. Δικαιωματικά κατέχει τον τίτλο αφού ήταν σχεδόν συνέχεια μαζί τους. Η εισχώρηση του είχε γίνει κατά τη διάρκεια μιας κουβέντας του Παύλου μαζί του το Μάρτιο του 1995 στο λούκυ Λουκ «Ξέρεις Νίκο, αυτό που γίνεται είναι κάτι μεγάλο, το βλέπω. Αν το πιστεύεις έλα μαζί μας, μην το χάσεις. Η μπάντα χρειάζεται ένα δικό της άνθρωπο...». Κι έτσι κι έγινε. Στην πρώτη συναυλία των Σπαθιών συγκεντρώθηκαν μόλις 100 άτομα. Από το ’94 το γκρουπ δίνει συναυλίες σε clubs της Αθήνας και οι φανς του γκρουπ πληθαίνουν. Το Φεβρουάριο του ’95 ηχογραφούν το δεύτερο άλμπουμ τους, Πέρα Απ’ Τις Πόλεις της Ασφάλτου για λογαριασμό της Virgin Records. Την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του στην Αθηνα ο δίσκος πουλάει 2.000 αντίτυπα. Εξαιτίας μιας διαμάχης του συγκροτήματος με την προηγούμενη δισκογραφική του στέγη ο δίσκος αποσύρεται. Οι συναυλίες συνεχίζονται κανονικά κι είναι απίστευτο ότι ο κόσμος ξέρει όλους τους στίχους. Είχε γίνει μια πανελλαδική ένωση μέσω κασσετών. Το Νοέμβριο το δικαστήριο θα δικαιώσει τα Σπαθιά σε μια δίκη που παρέστη σα μάρτυρας και ο Διονύσης Σαβόπουλος και το άλμπουμ κυκλοφορεί ξανά. Το ’96 το Πέρα Απ’ Τις Πόλεις Της Ασφάλτου γίνεται χρυσό και το γκρουπ δίνει συναυλίες σ’ολόκλρη την Ελλάδα και το Νοέμβριο στη Μεγάλη Βρετανία. Από τις αρχές του ’97 μέχρι τον Απρίλιο η μπάντα βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη και ηχογραφεί τον τρίτο δίσκο, Μια Ματιά Σα Βροχή, ο οποίος κυκλοφορεί στις 19 Μαϊου. Στις 2 Μαϊου δίνουν συναυλία στην Κύπρο (Λευκωσία). Στο Φεστιβάλ του Βύρωνα, όπου εμφανίζονται το καλοκαίρι μαζεύουν 8.000 κόσμο. Στις 9 Δεκεμβρίου ύστερα από πρόσκληση του MTV, δίνουν συναυλία στο H. Q στο Λονδίνο, με τον Πάνο Τόλιο να έχει αντικατασταθεί από τον Τάκη Κανέλο των Mode Plagal. Οι καυγάδες και οι εντάσεις ήταν συχνό φαινόμενο στα Ξύλινα Σπαθιά. Την πρώτη φορά που κατέβηκαν στην Κρήτη,φιλοξενήθηκαν στα Χανιά σε κάποιο σπίτι. Δυο μικρά δωμάτια ενωμένα και κοιμήθηκαν πέντε άτομα σε τρία μονα κρεβάτια. Στο σπίτι αυτό έγινε ο πρώτος καυγάς μεταξύ Παύλου και Πάνου έπειτα από πολλές ρακιές!! Στις 16,17 και 18 Ιανουαρίου του ’98 εμφανίζονται στο Ρόδον. Οι συναυλίες αυτές είναι sold out. Το Φεβρουάριο πραγματοποιούν δυο συναυλίες στο Μύλο στη Θεσσαλονίκη. Το Μάιο πραγματοποιείται μια ακόμα αλλαγή στη σύνθεση του γκρουπ. Ο Τάκης Κανέλλος, μη μπορώντας να ακολουθήσει το συναυλιακό πρόγραμμα του συγκροτήματος, αποχωρεί και τη θέση του παίρνει ο Γιάννης Μήτσης. Στις 16 Ιουλίου εμφανίζονται στο Rockwave Festival.
Το Σεπτέμβριο ο δίσκος Πέρα Απ’ Τις Πόλεις Της Ασφάλτου γίνεται πλατινένιος και το Μια Ματιά Σα Βροχή χρυσό. Στις 16 του ίδου μήνα εμφανίζονται ως support στους Rolling Stones στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. «Είναι τρελή και μόνο η ιδέα να τραγουδάς μπροστά σε 80.000 κόσμο. Όταν τελειώσαμε, ο μάνατζερ των Stones μου είπε:είστε από τους λίγους που δε φάγατε μπουκάλια. Στις περιοδείες μας έχουμε ειδικό συνεργείο για να καθαρίζει τη σκηνή από τα μπουκάλια που τρώει το κάθε support group. Σήμερα το συνεργείο θα ξεκουραστεί. Όταν τον ρώτησα ποια άλλα συγκροτήματα γλίτωσαν τα μπουκάλια μου απάντησε:Αυτά που μπορώ να θυμηθώ είναι οι Smashing Pumpkins και οι Red Hot Chili Peppers».Στο διάστημα Οκτωβρίου-Νοεμβρίου ετοιμάζουν νέα κομμάτια και δίνουν συναυλίες σε τέσσερις πόλεις της Βρετανίας. Το ’99 κυκλοφορεί στα τέλη Ιουνίου το cd single Τροφή Για Τα Θηρία. Το Σεπτέμβριο του 2000 κυκλοφορεί το τελευταίο άλμπουμ του γκροπ Ένας Κύκλος Στον Αέρα, καθώς και ο πρώτος προσωπικός δίσκος του Βασίλη Γκουνταρούλη, Μια Βόλτα. Το 2003 κυκλοφορεί το ζωντανό ηχογραφημένο άλμπουμ του γκρουπ Live και αφιερώνεται σε όλους αυτούς που ήταν μαζί τους όλα αυτά τα βράδια. Το Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς τα Ξύλινα Σπαθιά διαλύονται έπειτα από 10 χρόνια μουσικών ταξιδιών. Την άνοιξη του 2004 κυκλοφορεί το σόλο άλμπουμ του Παυλίδη, Αφού Λοιπόν Ξεχάστηκα και ξεκινούν οι συναυλίες με το νέο του σχήμα, τους B-movies. Ο δίσκος αυτός χαρακτηρίστηκε από πολλά μουσικά sites και ραδιωφονικούς σταθμούς ως ο δίσκος της χρονιάς. Τον Ιούνιο κυκλοφορεί ο δεύτερος προσωπικός δίσκος του Γιάννη Μήτση, Κι Έτσι Χωρίς Να Βιάζομαι. Τον Απρίλιο του 2005 κυκλοφορεί ο δεύτερος προσωπικός δίσκος του Βασίλη Γκουνταρούλη, Φωτιά Βάζω Στην Πόλη Μου. Την 1 Σεπτεμβρίου κυκλοφορεί χωρίς να έχει συμβολή κανένα σπαθί, το Best Of Των Ξύλινων Σπαθιών. Τρίτη και 13 έχει γεννηθεί ο Παύλος, έτσι και την Τρίτη και 13 του Ιούνη του 2006 κυκλοφορεί το δεύτερο άλμπουμ του με τίτλο Άλλη Μια Μέρα.
Πάρα πολλοί άνθρωποι συντέλεσαν στην επιτυχία των Ξύλινων Σπαθιών. Πολλά άλλαξαν κατά την κοινή αυτή πορεία. Ευχάριστα και δυσάρεστα. Τα Ξύλινα Σπαθιά διαλύθηκαν το Δεκέμβριο του 2003. Οι άνθρωποι όμως ακόμα και όταν ενωμένοι προχωρούν, έχουν πάντα τη δική τους πορεία, πορεία που συνεχίζεται. Τωρα πια, τον Παύλο Παυλίδη μπορείς να τον φανταστείς σαν ένα παλιό πολυταξιδεμένο καράβι, έντονα από τις πολλές μάχες σημαδεμένο. Εν καιρώ το πλήρωμα που τον πλαισιώνει ανανεώνεται, όμως ο άνρωπος στο τιμόνι είναι η ίδια γνώριμη φιγούρα...χορεύει μόνος του γιατί η σκόνη δεν τέλειωσε...τα παιδιά δε χαθήκανε..το παγωτό δεν έλιωσε..η φωτιά δεν έσβησε, η Θλίψη αλλάζει ακόμα πρόσωπα και η Ατλαντίδα βρέθηκε..

(Το παρών κείμενο αποτελεί αναδημοσίευση ενος άρθρου που μπορείτε να βρείτε στο rockarolla.gr και πιό συγκεκριμένα εδώ)