Συμβαίνει ένα περίεργο πράγμα με τον Παυλίδη, ενώ έχω στην κατοχή μου όλες τις δουλειές του από την περίοδο των Σπαθιών μέχρι και τις τελευταίες προσωπικές (με πολύ πρόσφατο παράδειγμα το επτάιντσο από το Sonik), ενώ πιστεύω πως είναι μακράν ο χαρισματικότερος μουσικός-τραγουδοποιός που έχει βγάλει αυτή η άμοιρη χώρα τα τελευταία 20 χρόνια, ενώ έχω ουσιαστικά μεγαλώσει μαζί με τα τραγούδια του περνώντας όλες τις πιθανές φάσεις που μπορείς να περάσεις από την εφηβεία μέχρι σχεδόν τα τριάντα. Για κάποιο περίεργο λόγο οι φορές που έχω καταφέρει να τον δω Live πάνω στην σκηνή είναι λιγοστές, μόλις τρεις με τα Ξύλινα Σπαθιά, καμία με τους B-Movies, με τελευταία την συναυλία των Σπαθιών 7 χρόνια πριν στο στρατόπεδο Κόδρα.
Ίσως να φταίνε οι συγκυρίες, ίσως η σχεδόν μηδαμινή προβολή κάθε συναυλίας του, ίσως ακόμα και η λιγοστή δίψα που έχω τα τελευταία χρόνια για συναυλίες, όλα αυτά μαζί επηρέασαν σ' αυτό το μεγάλο (τεράστιο για να ακριβολογώ) κενό.
Σήμερα, θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος, έφτασε επιτέλους η ώρα για να σπάσει αυτή η μακροχρόνια αναμονή. Κατά τις 10 το βράδυ θα κατηφορίσω σιγά σιγά προς την παραλία της Θεσσαλονίκης και είμαι σίγουρος πως θα απολαύσω ένα μαγευτικό Live, ισάξιο (θέλω να ελπίζω) της τελευταίας δισκογραφικής δουλειάς του.
Και ίσως να μην ενδιαφέρουν και πολλούς όλα αυτά αλλά να είστε σίγουροι πως αύριο κιόλας θα σας έχω αναλυτικότατο σχολιασμό έτσι για να βγάλουμε τα "σπασμένα" των τελευταίων ετών.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου