Cyanna
Τους Cyanna δεν τους είχα ακούσει ποτέ και ούτε είχα ιδέα για το τι ακριβώς παίζουν, όταν έφτασα στο Καραϊσκάκη κατα τις 18.15 είχαν ήδη ξεκινήσει και τους πρόλαβα μόνο για 5-6 τραγούδια, πιστέψτε με όμως ήταν αρκετά για να σχηματίσω μια πολύ θετική γνώμη γι’αυτούς. Το πάθος με το οποίο παίξαν ήταν τεράστιο, παρόλα τα 100 μόλις άτομα που τους παρακολουθούσαν. ενώ ο ήχος τους, που κυμαινόταν κάπου ανάμεσα στους Primal Scream και τους Placebo, ήταν αρκετά δεμένος και δυνατός. Γενικότερα απο τον κόσμο μέχρι και τους ίδιους όλοι το καταδιασκέδασαν και είμαι σίγουρος πως θα ακούσουμε πολλά γι’αυτούς στο μέλλον, εν’αναμονή και του νέου τους album που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες.
Imam Baildi
Λίγο πριν τις εφτά, και ενώ ο κόσμος άρχισε σιγά σιγά να αυξάνεται, βγήκαν στη σκηνή οι Imam Baildi με μουσικά όργανα που θύμιζαν λαικό συγκρότημα. Η αρχή ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα ενω ομολογώ πως η ιδέα τους να χρησιμοποιούν samples απο παλιά Ελληνικά τραγούδια είναι πολύ έξυπνη. Κάπου προς το τέλος κάναν μια μικρή “κοιλια” ενώ δε τους βοήθησε καθόλου και ο κόσμος που προτιμούσε να συζητάει και να πίνει μπίρες παρά να τους ενθαρρύνει, το καλό είναι οτι είναι πιτσιρίκια και έχουν αρκετό μέλλον μπροστά τους να ψάξουν τις συνθέσεις και την σκηνική τους παρουσία και τέλος ας μην ξεχνάμε πως είναι μεγάλη υπόθεση να παίζεις σε ένα Indie Rock Festival με μπουζούκι, κλαρίνο, τουμπερλέκι και να την βγάζεις κάτι παραπάνω απο καθαρή.
The National
Ο δεύτερος σημαντικότερος λόγος που ήθελα να παρακολουθήσω το συγκεκριμένο festival ήταν οι Νational. Θεωρώ πως μαζί με τους Gogol Bordello και τους Radiohead μας δώσαν τα τρία καλύτερα album της περασμένης χρονιας, έτσι οταν κατα τις 20.15 βγήκαν στη σκηνή η αγωνία μου ήταν αρκετά μεγάλη. Και πραγματικά δε με απογοητεύσαν ούτε στο ελάχιστο. Αν και οι συνθέσεις τους στους δίσκους τους είναι πιο πολυ ακουστικές, μας παρουσίασαν ενα ηλεκτρισμένο σετ απο το οποίο ποτέ δεν έλειψαν τα ξεσπάσματα ενώ για κάποια στιγμή νόμιζα οτι ο τραγουδιστής τους θα πάθει εγκεφαλικό απο το πολύ πάθος. Eίναι δεδομένο πως αν το συγκεκριμένο live γινόταν σε κάποιο μικρότερο και σκοτεινότερο χώρο, όπως ένα κλαμπάκι, θα μιλούσαμε για ένα αριστουργηματικό live, λόγω όμως του χαόδους γηπέδου και του κόσμου που φανερά έδειχνε πως δεν είχε έρθει γι’αυτους, οι τελικές εντυπώσεις κάπου χαλάσαν, όχι βέβαια για τους National ή για μας που παρακολουθούσαμε προσηλωμένοι, όσο γι’αυτούς που δεν τους γνωρίζαν και χάσαν την ευκαιρία να γνώρίσουν μια μεγάλη, σε κάθε επίπεδο, μπάντα.
Massive Attack
Με μια πολύ έξυπνη κίνηση οι διοργανωτές αποφάσισαν να μεταφέρουν τους μέχρι τότε headliners Μassive Attack πρίν τους Gogol Bordello λόγω του “πάρτυ” χαρακτήρα των τελευταίων και όπως αποδείχτηκε κάναν πάρα πολύ καλά. Οι Μassive Attack βγήκαν στη σκηνή στις 21.50 και για την επόμενη 1.30 ώρα παρουσιάσαν ένα μουσικοοπτικό υπερθέαμα που δεν παρακολουθείς εύκολα στην Ελλαδα. Ο ήχος τους, δε, ήταν τόσο καθαρός και μεγαλειώδης που όμοιο του μόνο στη συναυλία των Radiohead θυμάμαι να έχω ακούσει. Αρνητικό γεγονός, μόνο, μπορώ να βρω στο απότομο κλέισιμο τους οπου δεν μπήκαν κάν στον κόπο να χαιρετήσουν τους θεατές και στο υπερβολικά σοβαρό στυλ τους.
Gogol Bordello
Και έτσι κάπου στις 23.40 τα φώτα χαμήλωσαν και αυτό που ακολούθησε δεν έχει κανένα νόημα να περιγραφεί, αναμενόμενο άλλωστε για ένα συγκρότημα που χρησημοποιεί τη λέξη party τουλάχιστον 20 φορές σε κάθε τραγούδι του. Απο τη στιγμή που βγήκαν στη σκηνη μέχρι και το τέλος της συναυλίας, και με μόνη εξαίρεση το κενό διάστημα πριν το encore, δε σταμάτησαν ούτε ένα δευτερόλεπτο να αλώνίζουν τη σκηνή, χωρίς ούτε μια παύση ανάμεσα στα τραγούδια τους. Το κοινό, κι αυτό, ήταν τόσο εκστασιασμένο που κάποια στιγμη ένιωσα ένα τεράστιο κύμα ζέστης να με καταπλακώνει. Για φινάλε μας επιφυλάξαν μία οργιώδη 20λεπτη εκτέλεση του Baro Foro, ενώ μετά το τέλος της συναυλίας ο frontman του συγκροτήματος Eugene Hutz κατέβηκε κάτω στο κόσμο, έπιασε κουβένατα με μερικούς, έκανε χειραψία με κάποιους άλλους (μαζί και με τον υπογράφοντα) και υπέγραψε αυτόγραφα σε κάποιους άλλους. Εν κατακλείδι η εμφάνιση των Gogol Bordello ήταν με διαφορά η καλύτερη Live εμπειρία που είχα ποτέ (και πιστέψτε με έχω αρκετές) και περιμένω με αγώνία την επόμενη φορά που θα μας ξαναεπισκεφτούν.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου